Chłopiec i kozioł – słynna rzeźba – figura porcelanowa art deco Karla Tuttera Hutechenreuther Kunstabteilunh Selb.
To jej opis z angielskiego domu aukcyjnego:
Art Déco-Figur "Übermut". Originaltitel Auf ovalem, profiliertem Sockel dynamisch komponierte Gruppe aus einem Putto, die Hörner eines aufsteigenden Widders festhaltend. Weißporzellan mit Goldstaffage. Entw. Karl Tutter, 1929. Entw.-Bez.; Manufakturmarke. H. 26 cm. Vgl. Mey, Kunstabteilung Lorenz Hutschenreuther 1918-1945, S. 347. An Art Deco porcelain group of a cupid with ram. Manufacturer's mark. Selb. Lorenz Hutschenreuther Abteilung für Kunst. Um 1929 - 1938.
A ponieważ nasza figura jest identyczna to tłumaczymy :
Figurka Art Deco „Wyniosłość”. Tytuł oryginalny. Dynamicznie skomponowana grupa – putto – mały chłopiec - na owalnej, profilowanej podstawie, trzymający rogi wznoszącego się barana. Biała porcelana ze złotą dekoracją.
Wysokość 26 cm
Autor: Dr Karl Tutter, 1929.
Sygnatura producenta - Kunstabteilung Lorenz Hutschenreuther 1918-1945, s. 347/katalog znaków Mey/ . Porcelanowa grupa Art Deco przedstawiająca amorka z baranem.Produkcja Około 1929 - 1938. – ale ponieważ od 1935 roku obowiązywał zakaz dekorowania porcelany złotem – raczej sprzed 1935 roku.
Wymiary:
Długość 27 cm
Wysokość 27,5 cm, szerokość 17 cm
Wymiar podstawy 27 x 17 cm
Kozioł wysokość 22,5 cm
Chłopiec wysokość 20 cm
Oprócz tego, że jest to klasyka art deco - a nic tak nie dekoruje naszych minimalistycznych wnętrz jak sztuka z okresu art deco- to kupno tej figury jest znakomita inwestycją - te rzeźby już tylko drożeją - na jednej z aukcji widziałem cenę 4800 - wystarczy poszukać i upewnicie się państwo, że to świetna lokata kapitału. Hutschenreuther dziś ekskluzywna marka Rosenthala - to orzed wojną jedna z trzech najlepszych fabryk porcelany na świecie.
Stan idealny.
Co może oznaczać ta scena? W Niemczech i
Austrii koza była jedną z głównych postaci pochodu podczas ostatniej nocy karnawału. Prowadziła orszak, a za nią jechały dwa wozy: pierwszy był przeznaczony dla
maszkar, na drugim natomiast, przybranym gałązkami sosnowymi i świerkowymi, spoczywał chochoł. Pochód kończono wrzuceniem chochoła do Dunaju, co miało wezwać wiosnę…
Karl Tutter (ur. 28 września 1883 w Neudeck , Królestwo Czech , Austro-Węgry ; † 28 marca 1969 w Selb ) był austriacko-niemieckim rzeźbiarzem , malarzem i wytwórcą porcelany .
Karl Tutter otrzymał wykształcenie artystyczne w Austrii. Tutaj studiował osiem semestrów w szkole artystycznej. Ukończył półtoraroczne prywatne studia rysunku i malarstwa u Josefa Mayra. Podczas I wojny światowej Tutter był jeńcem wojennym przez sześć lat, które spędził w Chabarowsku we wschodniej Syberii . Tutaj kształcił się w Państwowym Muzeum Studiów Regionalnych pod kierunkiem odkrywcy Władimira Klavdievicha Arseneva . Następnie pracował jako modelarz w Królewskiej fabryce porcelany Tettau . Następnie pracował dla Sitzendorfer Porzellanmanufaktur - słynnej starej fabryki produkującej figury porcelanowe . Tak zaczęła się jego współpraca z najlepszymi fabrykami porcelany w Niemczech. W 1922 został zatrudniony jako szef modelarni w najlepszej wówczas firmie Fabryka Porcelany Lorenz Hutschenreuther w Selb w Bawarii. Wkrótce wraz z Carlem Wernerem objął tam kierownictwo artystyczne działu artystycznego; dzięki którym obaj wnieśli znaczący wkład w sukces manufaktury. W latach 1941, 1943 i 1944 był reprezentowany łącznie 18 pracami na Wielkiej Wystawie Sztuki Niemieckiej w Monachium. Naziści uznali go za słusznego politycznie artystę. Współpraca z Hutschenreutherem przetrwała wojnę i artysta aż do 1956 roku tworzył tam różnorodne projekty figur. Tutter świetnie opanował sztukę modelowania figur. Z wielką wyobraźnią tworzył wyraziste i nadające się do sprzedaży rzeźby. Paleta jego projektów rozciągała się od bombastycznych, uroczych świeczników dekorowane putto po mocno stylizowane figury w stylu Art Deco . Brał udział m.in. na innych wystawach w Pradze, Regensburgu, Bayreuth, Kulmbach i innych miejscach.
W 1941 otrzymał nagrodę honorową za rzeźbę w Bayreuth.
Jest jednym z najbardziej cenionych i najbardziej poszukiwanych twórców figur porcelanowych na świecie.
Hutschenreuther to nazwisko rodziny, która stworzyła fabrykę porcelany w północnej Bawarii w 1814 roku. Hutschenreuther był prekursorem i sprawił, że niemiecka porcelana uzyskała doskonałą reputację w europejskim przemyśle porcelany zdobywając w krótkim czasie rynki Północnej i Południowej Ameryki. Hutschenreuther "Mark of the Lion" „Symbol Lwa” jest symbolem doskonałości, która trwa do dziś, choć od 2000 r jest znakiem towarowym Rosenthal. Na przełomie wieków to właśnie Hutschenreuther był najbardziej rozpoznawalna i ceniona marka niemieckiej doskonałej porcelany. Zdobył najwięcej nagród na międzynarodowych wystawach i konkursach zarówno za jakość jak i wzornictwo.
Firma została założona w 1814 roku przez Carolusa Magnusa Hutschenreuthera (1780-1845) z siedzibą w Hohenberg an der Eger, w Bawarii, Niemcy. Firma działała pod nazwą C. M. Hutschenreuther, Hohenberg / Eger
Oprócz dekoracji białej ceramiki, Hutschenreuther chciał produkować swoje własne wzory, a po ośmiu lat walki z rządem Bawarii (który nie był zainteresowany w tworzeniu konkurencji dla fabryki państwowej), Hutschenreuther zdobył niezbędne pozwolenie na rozpoczęcie produkcji w 1822
Carl pracował wcześniej w doskonałej starej fabryce porcelany Wallendorf . Po jego śmierci w 1845 roku, fabryka była kierowana przez wdowę Johannę Hutschenreuther i jej synów. Od 1860 roku rozpoczęto produkować pięknie ręcznie złoconą najwyższej jakości . Duża część fabryki została zniszczona przez pożar w 1848 roku, ale została odbudowany.
Kolejnym wielkim nazwiskiem w tej rodzinie jest Lorenz Hutschenreuther , pełne imię i nazwisko Lorenz Christian Friedrich Hutschenreuther (ur . 8 maja 1817 w Hohenberg an der Eger ; † 8 października 1886 w Würzburgu ) szlachcic bawarski, był przedsiębiorcą i założycielem fabryki porcelany Lorenz Hutschenreuther w Selb .
Lorenz Hutschenreuther był pierwoorodnym synem i dziedzicem Carolusa Magnusa Hutschenreuthera i jego żony Johanny Marii Barbary z domu Reuss. Jego ojciec był komiwojażerem, malarzem porcelany i założycielem firmy CM Hutschenreuther AG Hohenberg . Najpierw sztuki wyrobu porcelany uczył się w fabryce porcelany swoich rodziców. Po śmierci ojca matka, Lorenz i pozostałe dzieci kontynuowały działalność po staremu. Lorenz bezskutecznie próbował wprowadzić innowacje w rodzinnej firmie.
W 1843 roku Lorenz Hutschenreuther ożenił się z Bertą Heßner, córką kupca z Altenburga .
Lorenz Hutschenreuther Fabryka Porcelany
Ponieważ Lorenz Hutschenreuther nie znalazł oparcia w kręgu rodzinnym z propozycjami innowacji, przygotowywał się do założenia własnej fabryki porcelany. Pozwolił na to znaczny posag żony. Po niszczycielskim pożarze w Selb pojawiła się okazja do nabycia Ludwigsmühle. 10 sierpnia 1857 r. otrzymał koncesję na założenie fabryki porcelany. W grudniu 1857 r. kupił majątek w upadłości i wzniósł pierwsze budynki fabryczne. Rzem z bratem Carlem Christianem - Lorenz założył własną firmę w Selb, mieście około 17 km na północ od Hohenberg.
Na początku Lorenz Hutschenreuther starał się o formy i dekoracje serwisów do kawy u znanego malarza porcelany W. Götze w Karlsbadzie w Bohemii.
W marcu 1859 r. uruchomiono nową fabrykę zatrudniającą około 50 pracowników. Miała obok pieca, mechanizację również za pomocą silnika parowego i energii wodnej. W połowie roku zoptymalizowano receptury mas, a udoskonalone próbki zostały wysłane do potencjalnych klientów. W 1860 roku Lorenz Hutschenreuther wystawiał się na targach w Lipsku i z trudem mógł zrealizować liczbę zamówień. Oszałamiający sukces jego porcelany stał się fundamentem jednej z najlepszych fabryk porcelany na świecie.
W 1864 roku dobudowano kolejne piece i rozszerzono działalność dekoratorską. Od 1870 roku produkowana porcelana i coraz bardziej wyszukane zastawy stołowe , z których większość nie była dotychczas markowana, otrzymywały monogram „L. HR.” Katalog główny prezentował niemal całą kolekcję manufaktury. W 1877 roku Lorenz Hutschenreuther wycofał się z firmy ze względów zdrowotnych i przeniósł się do Würzburga . Zarządzanie firmą przeszło w ręce jego dwóch synów Wiktora i Eugena oraz zięcia Hansa Pabsta. Hansa Pabsta, męża swojej córki Julie , przyjął Hutschenreuther jako partnera już w 1864 roku.
W 1886 Lorenz Hutschenreuther roku został pochowany w swoim rodzinnym mieście Selb, gdzie jego imieniem nazwano ulicę.
Po odejściu założyciela firmy
W 1880 Lorenz rozpoczął współpracę z Leopoldem Gmelinem (ur. 1847) i innymi artystami. Zapoczątkowało to długa tradycję współpracy firmy z wiodącymi arystami i projektantami sztuki uzytkowej. W 1882 roku artysta Leopold Gmelin i producent Lorenz Hutschenreuther otrzymali złoty medal za zdobioną zastawę stołową na wystawie handlowej w Norymberdze . W 1902 roku firma została przekształcona w spółkę akcyjną i zmieniała nazwę na Porzellanfabriken Lorenz Hutschenreuther AG Selb . W 1906 roku nabyła fabrykę porcelany Jäger, Werner & Co, a także fabryki w Altrohlau (1909), Arzburg (1918), a w 1917 roku fabrykę porcelany Paula Müllera. Fabryka Paula Mullera została założona w 1890 roku i specjalizowała się w produkcji porcelany stołowej. Sygnatura z koroną została pierwszy raz użyta przez Hutschenreuther w 1917 roku i tej pory nad znakiem Mullera miała nazwę Hutschenreuther. Dla wszystkich fabryk pracowało biuro artystyczne w Selb – udosteponiając formy i dekoracje dla wszystkich fabryk. Stąd znajdziemy te same wzory na róznych serwisach, co czasem utrydnia datowanie tej porcelany. W tym samym roku powstał dział artystyczny Lorenza Hutschenreuthera. Dyrektorem artystycznym był profesor Fritz Klee – znakomity rzeźbiarz i grafik, dyrektor założonej przez siebie Królewskiej Szkoły Technicznej w Selb. Wraz ze swoim kolegą Veitem zaprojektował bardzo dużo znakomitych serwisów i dekoracji tej pięknej porcelany.
Fritz Klee ( 24 sierpnia 1876 w Würzburgu - 12 grudnia 1976 w Stuttgarcie ) był niemieckim projektantem i architektem porcelany. Jako dyrektor-założyciel i wieloletni profesor Państwowej Technikum Porcelany w Selbie kształtował ją w latach 1908-1939.
Po studiach architektonicznych na Politechnice w Monachium , Klee pracował od 1904 do 1908 w Urzędzie Budownictwa Miejskiego w Monachium. Był między innymi dyrektorem artystycznym biura konstrukcyjnego szpitala Schwabing , gdzie pięć mozaik wykonanych według jego projektu do dziś zdobi elewację głównego budynku. W 1907 roku został powołany na kierownika nowo powstałej Państwowej Szkoły Porcelany w Selbie, której dyrektorem pozostał do 1939 roku. Od 1917 do 1922 Klee był także dyrektorem artystycznym działu sztuki w Lorenz Hutschenreuther AG, dla którego wykonał dużą liczbę projektów do 1939 roku. W wolnych chwilach robił pacynki, do teatru lalek w którym grał z przyjaciółmi. Po zakończeniu działalności w Selb, Klee i jego żona Frieda przenieśli się w 1939 roku do Stuttgartu-Sillenbuch . Do późnej starości wykonywał rysunki i kolaże.
W 1922 r. kierownictwo artystyczne działu artystycznego powierzono rzeźbiarzom Karlowi Tutterowi i Carlowi Wernerowi. Wzrosła jakość i ilość produkcji. Firma znakomicie działa marketingowo. W 1930 r. wykorzystując kłopoty słynnej Miśni Meissen – uzyskała oficjalne zezwolenie od Misni na produkcję Zwiebelmuster- wzoru cebulowego – który dzięki Hutschenreutherowi przeżył drugą młodość na rynkach całego świata i popularny jest bardzo do dzisiaj.
W 1927 r. przyłączono do firmy znakomite fabryki porcelany w Tirschenreuth i fabrykę porcelany hotelowej Gebrüder Bauscher w Weiden in der Oberpfalz , a w 1928 r. fabrykę porcelany w Königszelt – dziś Jaworzyna Śląska .
W 1934 roku doradcą artystycznym i technicznym został Max Adolf Pfeiffer , wcześniej dyrektor generalny Miśnieńskiej Państwowej Manufaktury Porcelany. Hutschenreuther stał się wiodącą niemiecką fabryka porcelany odnosząc także wielki sukces za granica- szczególnie na rynku amerykańskim. Zarówno jakość jak i klasa artystyczna tej porcelany zdobywała z łatwością zagraniczne rynki, a zachwyceni klienci do dzisiaj tworzą w USA kilka kolekcjonerskich grup polujących na tą wspaniałą porcelanę.
Max Adolf Pfeiffer namówił do współpracy z Hutschenreutherem ważnych współczesnych rzeźbiarzy, takich jak Paul Scheurich , Max Esser i Emil Paul Börner .
W czasie wojny – jak wiele niemieckich fabryk – Hutschjeneruther produkował porcelane dla niemieckiej armii a obok sygnatury fabryki pojawiła się nazistowska gapa ze swastykami.
Przejęcia niektórych fabryk , które były własnością rodzin żydowskich – były skutkiem polityki hitlerowców. Wielu właścicieli pochodzenia żydowskiego musiało opuścić kraj. W 1934 roku uciekł Philip Rosenthal do Anglii, a jego nazistowski zięć podjął kroki, żeby pod pretekstem niepoczytalności pozbawić go udziałów we własnej firmie. Po ucieczce Rosenthala z kraju Hutschenreuther stał się największym producentem porcelany w Niemczech – a być może na świecie.
Firma miała dużo szczęścia- bo główne fabryki były na terenie strefy okupacyjnej amerykańskiej. Tylko Koenigszelt znalazło się na terenie Polski, gdzie wznowiono produkcję zaraz po wojnie chroniąc formy przed rosyjskim rabunkiem.
Ciekawostkę stanowi fakt, że w 1943 – w czasie wojny roku Hutschenreuther przejął zarządzanie nad inna słynną fabryką porcelany KPM Berlin, którą sprawował do 1957 roku. Fabryka zbombardowana przez aliantów przetrwała wraz ze swoimi wspaniałymi wzorami i formami dzięki pracy specjalistów Hutschenreuther.
W 1946 r. wznowiono produkcję na małą skalę w zachodniej części firmy; duża część produkcji trafiała do administracji wojskowej USA. Serwis porcelany Hutschenreuther to był wspaniały prezent dla stęsknionej zony amerykańskiego żołnierza.
W 1954 roku piece okrągłe zamieniono na piece tunelowe. Od końca lat 50. niezależni artyści byli coraz bardziej związani z firmą, nadzorowaną przez znakomitego projektanta Hansa Achtzigera, szefa działu artystycznego i studia projektowego. Firma wróciła do swojej tradycji współpracy z artystami – projektantowi Guntherowi Grangetowi sfinansowano podróż studyjną do Ameryki Północnej w celu badania trendów. Po jego powrocie Hutschenreuther wypuścił serię wspaniałych porcelanowych figur – w tym słynne łabędzie zrywające się do lotu Achtzigera
Niemiecki projektant Hans Achtziger był uczniem Państwowej Szkoły Technicznej Przemysłu Porcelany w Selb w latach 1937-1939 i na krótko dołączył do wydziału artystycznego w Hutschenreuther w 1946 roku. Od 1946 do 1948 uczył się w monachijskiej szkole budowlanej i rzemieślniczej (u Hansa Panzera), po czym wrócił do Hutschenreuther. W 1959 roku Achtziger wstąpił do Deutscher Werkbund, w 1972 został mianowany dyrektorem działu artystycznego w Hutschenreuther, a w 1980 został powołany do zarządzania produktem w pracowni form i dekoracji. W latach osiemdziesiątych stworzył swój pierwszy serwis w 1953 roku („Princess”), który do połowy lat 80. wyprodukował około 20 zastaw stołowych (m.in. rosée”, 1973 lub „Comtesse”, 1982), a następnie około 150 porcelanowych figur.
Wraz z nabyciem większości udziałów w fabryce porcelany CM Hutschenreuther w Hohenberg, w 1969 roku została ona włączona do Lorenz Hutschenreuther AG : Powstała Hutschenreuther AG istniała do 1998 roku. W rezultacie powstała firma o nazwie BHS tabletop AG , która specjalizowała się w hotelarstwie i porcelanie restauracyjnej.
Jednak kryzys związany z zalewem taniej pocelany z dalekiego Wschodu i masową produkcja francuskiej firmy Arcopal Duralex – uderzył w tą doskonałą firmę. Rozpoczął się czas przekształceń własnościowych. Marka Hutschenreuther trafiła najpierw do Winterling Porzellan AG w Kirchenlamitz , a od Winterling w 2000 roku do największego konkurenta – Hutschenreuther stał się lilsusową marką Rosenthal. Słynny serwis Baronesse – stworzony w Tierschenreuth – potem sprzedawany pod marką Hutschenreuther – dzis produkowany jest w Chinach pod marką Rosenthal. Po tym, jak Rosenthal stał się częścią włoskiej grupy Sambonet Paderno Industrie w 2009 roku , Hutschenreuther pojawia się na rynku zastawy stołowej wraz z innymi markami grupy w ramach Grupy Arcturus . Rosenthal AG, Hutschenreuther były własnością oddziału włoskiej firmy Sambonet Paderno od 2009 roku, po uzyskaniu akcji z Waterford Wedgwood, które rozpadło się w 2008 z powodu trudnej sytuacji finansowej i odrodził się jako WWRD (Waterford Wedgwood Royal Doulton). Kilka fasonów jest sprzedawanych obecnie pod marką Wedgwood w USA, mimo że są to identyczne fasony Hutschenreuther i produkowane na tej samej linii produkcyjnej. Różnica jest tylko w opakowaniu i sygnaturze… Fasony te nazywaja się w Wedgewood Alfabia i Medley
Hutschenreuther trafił w końcu 2010 roku jako luksusowa marka Rosenthal do fińskiego koncernu o międzynarodowym kapitale Fiskaars.
Coraz mniej Hutschenreuthera na rynkach – coraz droższy – a cały czas piękny i warto go zbierać.
Na świecie ma wielu wyznawców- sam należę do ich grona.
Oficjalnie historia firmy Hutschenreuther zaczyna się od fabryczki pod nazwą Carl Magnusa Hutschenreuther. To on otworzył pierwszy bawarską manufakturę i rozpoczął produkcję porcelany w 1814 roku.
Jeszcze zupełnie niedawno na stronach Wedgewood mogliśmy przeczytać:
Obecnie, Hutschenreuther należy do najwyżej cenionych marek na swiecie. Będąc członkiem grupy Rosenthal Waterford Wedgwood produkuje wyśmienite naczynia porcelanowe na obiad, kawę i herbatę, artykułów upominkowych i porcelany hotelowej. Wzornictwo i jakość stanowi wyznacznik najwyższej klasy i markę Premium dla międzynarodowego świata sztuki stołu.
Hutschenreuther oferuje stylowe ekskluzywne serwisy i naczynia porcelanowe, produkując szeroką gamę funkcjonalnych i innowacyjnych produktów.
Hutschenreuther był prekursorem produkcji porcelany o bardzo wysokiej wartości artystycznej i ma ogromny wkład w sukces niemieckiej porcelany na rynkach światowych.
Na całym świecie są kluby miłośników i kolekcjonerów tej doskonałej porcelany, której wartość rośnie na aukcjach.
Hutschenreuther "Mark of the Lion" -
porcelana z symbolem lwa - jest symbolem doskonałości, która trwa do dziś.
Hutschenreuthercollectibles - prosze wbić do Internetu zobaczyć ceny!