Dąbrowski Krzysztof Teresa Nagrodzka-Majchrzak Edward Tryjarski

 Hunowie Europejscy, Protobułgarzy, Chazarowie, Pieczyngowie

Prabułgarzy również Protobułgarzy, Pierwsi Bułgarzy, Starożytni Bułgarzy, Huno-Bułgarzy – lud koczowniczy pochodzenia huńskiego, który pomiędzy V a VII wiekiem zamieszkiwał stepy nadczarnomorskie.

Pierwotne siedziby Prabułgarów są lokalizowane w Azji centralnej lub na Syberii. Pomiędzy II a IV wiekiem przywędrowali oni na Zakaukazie, skąd po wtargnięciu Hunów do Europy Środkowej pod koniec IV wieku rozprzestrzenili się na terenach od Kubania po Dniestr. W ciągu V wieku na tych terenach uformowały się dwa silne bułgarskie związki plemienne Utigurów i Kutigurów. Ci ostatni zasłynęli w pierwszej połowie VI wieku z groźnych wypraw przeciw Bizancjum. Ziemie Protobułgarów, nazwane przez historyków bizantyńskich Wielką Bułgarią, pod koniec VI wieku znalazły się przejściowo pod zwierzchnictwem Turkutów i Awarów. Około 630 roku chan bułgarski Kubrat wyzwolił się spod tej podwójnej zależności i zjednoczył na okres jednego pokolenia ziemie zamieszkane przez Bułgarów w jednym ręku. Po śmierci Kubrata około 660 roku jego państwo rozpadło się pod uderzeniem Chazarów. Część Protobułgarów przyjęła zwierzchnictwo chazarskie, a część wywędrowała na północ w rejon środkowej Wołgi, gdzie utworzyła z czasem Bułgarię Kamską, a część pod wodzą Asparucha utworzyła nad Dunajem państwo bułgarskie.

Wydawnictwo: Ossolineum

Str. 647

Egzemplarz w stanie bardzo dobrym (-) niewielkie zagięcie obwoluty

g