HUMBERT I, król włoski.

Humbert I, wł. Umberto I, właśc. Umberto Ranieri Carlo Emanuele Giovanni Maria Ferdinando Eugenio di Savoia, z dynastii sabaudzkiej, ur. 14 III 1844, Turyn, zm. 29 VII 1900, Monza, król Włoch od 1878, syn Wiktora Emanuela II; 1866 uczestniczył w wojnie z Austrią, czym zyskał popularność; jako król przestrzegał zasady rządów konstytucyjnych; swą polityką zagraniczną 1882 wyprowadził Włochy z politycznej izolacji przez sojusz z Prusami i Austrią (trójprzymierze); poparł represyjną politykę po niepokojach społ. 1898; padł ofiarą zamachu anarchisty.

⦁ Autor: Aleksander Regulski wg rysunku Józefa Buchbindera

⦁ Sygnatura: Rycina sygnowana na płycie: „A. REGULSKI” i „JB” - monogram wiązany

⦁ Technika: Drzeworyt sztorcowy

⦁ Wymiary: 205 x 140 mm. (cały arkusz: 370 x 270 mm.)

⦁ Pochodzenie: Z: „Tygodnik Ilustrowany” 1884, nr 93.

⦁ Stan: Dobry+, rycina nieobcięta - zachowana cała karta

⦁ Bibliografia: Grajewski, Bibliografia ilustracji w czasopismach polskich XIX i pocz. XX w. (do 1918 r.), Warszawa 1972, poz..2251.

⦁ Informacje o autorze:

Józef BUCHBINDER (1839 Mordy k. Siedlec – 1909 Warszawa), polski artysta malarz, grafik, rysownik-ilustrator; w l. 1856-1861 uczęszczał do Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, następnie kształcił się w Akademii w Dreźnie (w szkole Schraudolfa), potem w Monachium; pracował w Düsseldorfie, Paryżu i Rzymie, w Szkole św. Łukasza kopiował obrazy znajdujące się w kościołach; 1870 osiadł na stałe w Warszawie; w l. 1879–1885 był kierownikiem działu artystycznego „Tygodnika Ilustrowanego”, dla którego rysował przeważnie portrety; z czasem poświęcił się wyłącznie malarstwu religijnemu; był pod widocznym wpływem renesansu włoskiego i niemieckich Nazarejczyków.

Aleksander REGULSKI (1839 Warszawa - 1884 tamże), wybitny drzeworytnik warszawski, jeden z pionierów polskiej ksylografii oraz jeden z jej najwybitniejszych przedstawicieli; czynny w latach 1861-1884, związany „Tygodnikiem Ilustrowanym” do 1865 i od 1868 do śmierci jako kierownik drzeworytni; w latach 1865-68 prowadził drzeworytnię „Kłosów” (w latach 1866-67 miał własną drzeworytnię); współpracował także z innymi czasopismami oraz wydawnictwami książkowymi; specjalizował się w portrecie, autor kilku tysięcy drzeworytów, prawdopodobnie ok. 3000 z czego 2000 portretów.