Hodowla ryb dodatkowych w stawach karpiowych

• Autor/opracowanie/wybór/redaktor: Mirosław Cieśla, Teresa Ostaszewska, Ryszard Wojda
• Wydawca: OWH (Oficyna Wydawnicza Hoża)
• Seria: -
• Rok wydania: 2009
• Oprawa: miękka
• Ilość stron: 157

Rozwój rybactwa śródlądowego, a szczególnie gospodarstw stawowych na tle historii państwa polskiego, jest od wczesnego średniowiecza ściśle związany z ugruntowywaniem i rozwojem chrześcijaństwa w Polsce.

Lokalizacja większości osad słowiańskich nad rzekami i jeziorami, stwarzała warunki dla prowadzenia połowu ryb, jako jednego ze źródeł wyżywienia. Z licznych danych wykopaliskowych można przypuszczać, że szeroki krąg ludności zajmującej się rolnictwem przed powstaniem państwa polskiego zajmował się rybołówstwem, mając niczym nie skrępowaną wolność w łowieniu ryb. Wraz z powstawaniem państwa polskiego w okresie wczesnego średniowiecza, zaczęły następować pierwsze wyraźne zmiany dotyczące praw własności wód śródlądowych i ich użytkowników. Wody śródlądowe zaczynały być podporządkowywane władzy książęcej lub królewskiej, czyli tzw. „regale". W praktyce sprowadzało się to do zakazu połowów ryb w tych wodach już przez wszystkich, a w formie darowizn i nadań książęcych lub królewskich, uprawnienia połowów w tych wodach, przechodziły na instytucje kościelne lub świeckie. Wzrost zapotrzebowania na ryby w średniowieczu był spowodowany wprowadzeniem przez kościół obowiązku przestrzegania postów, których ilość w tamtym okresie przekraczała 50% dni w roku (aż do 3 dni stałych w tygodniu). W dokumentach średniowiecznych już od XII w. występują akty o nadaniach praw rybołówczych na rzecz klasztorów. Najwcześniejsze dane mówią, że już w 1145 r. klasztor cystersów w Lądzie uzyskał prawo połowu ryb w Sławsku (pow. koniński) nad Wartą (Iwaszkiewicz i in., 2007). W tym okresie - poza klasztorami - stałe dostawy ryb dla ludności w miastach zapewniali najpierw zawodowi rybacy miejscy, organizujący się w cechy. Pierwszym cechem rybaków w Wielkopolsce, był prawdopodobnie cech rybaków poznańskich, który powstał ok. 1267 r. (Kulmatycki, 1920) - na mocy tego przywileju bractwo rybackie w XIX w., w procesie z miastem Poznań, powoływało się przed sądem, by otrzymać przedmieście zwane później Rybakami.

fragment Wstępu

Spis treści:

Wiadomości wstępne (Wojda)

Cel i rola hodowli ryb dodatkowych (Wojda)

Gospodarcze znaczenie chowu ryb dodatkowych (Wojda)

Charakterystyka produkcyjnych i pozaprodukcyjnych walorów stawów typu karpiowego (Cieśla)

Środowisko wodne i warunki techniczne produkcji (Wojda)

Charakterystyka wód do zalewu stawów

Wpływ temperatury wody na produkcje w stawach

Podstawowe parametry chemiczne wody

Wymagania techniczne stawów

Ogólne wiadomości o rybach dodatkowych hodowanych w stawach karpiowych (Wojda)

Podział ryb dodatkowych i ich charakterystyka

Ogólne założenia hodowlane produkcji ryb dodatkowych w warunkach stawów karpiowych

Etapy wychowu ryb dodatkowych w stawach karpiowych

Metody wychowu

Ryby łososiowate (Wojda)

Sieja - Coregonus lavaretus

Pstrąg tęczowy - Oncorhynchus mykiss

Ryby drapieżne

Szczupak - Esox lucius (Śliwiński)

Sandacz - Sander lucioperca (Ostaszewska)

Sum europejski - Silurus glanis (Wojda)

Ryby karpiowate - tradycyjnie hodowane

Karasie (Śliwiński)

Lin - Tinca tinca (Wojda)

Ryby karpiowate roślinożerne (Wojda)

Amur biały - Ctenopharyngodon idella

Tołpyga biała - Hypophthalmichthys molitrbc

Tołpyga pstra - Aristichthys nobilis

Karpiowate ryby reofilne (Wojda, Cieśla)

Jaz - Leuciscus idus i złota orfa,

czyli jaz ozdobny - Leuciscus idus aberr. orfus (Cieśla)

Boleń -Aspius aspius (Sliwiński)

Świnka - Chondrostoma nasus (Cieśla)

Certa - Yimba vimba (Sliwiński)

Kleń - Leuciscus cephalus (Wojda)

Brzana - Barbus barbus (Sliwiński)

Literatura (Wojda)