Grzybnia Opieńka miodowa kołki

Opieńka miodowa ( Armillaria mellea) znana jest wszystkim grzybiarzom ze względu na masowe występowanie. Możliwość zebrania znacznej ilości owocników tego grzyba sprawia, że jest on niezwykle popularny. Opieńki można marynować, zamrażać, kwasić, gotować, smażyć, używać jako składnika sałatek warzywnych itd. Rzadko się je suszy a szkoda bo susz z opieniek nadaje się doskonale do kapusty, bigosu, zup itp. Warto pamiętać, że opieńka na surowo może spowodować zatrucie pokarmowe.

W 100 g świeżych opieniek znajduje się 1-3 g białek, 7,5 g cukru i 0,6 g tłuszczu. Substancji mineralnych w opieńkach jest niewiele; 80 mg fosforu, 0,3 mg wapnia i 32 do 43 mg potasu. Interesujące są natomiast informacje, które w ciągu ostatnich 15 lat uzyskano przy badaniu właściwości wyciągów z tych grzybów. Okazało się, że aktywne wyciągi z opieniek działają przeciwbakteryjnie i przeciwgrzybiczo ( np. przeciwko staphylokokom i pneumokokom).

• Ilość kołków:                    20 sztuk
• Czas trwania zbiorów:   3 - 8 lat
• Nakład pracy:                   Średni

W wyciągu znajdują się m. in. kwasy proprionowy i masłowy. Pierwsze doświadczenia wykazały, ze wyciągi z opieniek polepszają u zwierząt czynność serca i ukrwienie kończyn i mózgu. W badaniach na myszach zauważono, że uzyskana z tych grzybów substancja – peptydoglukanowa frakcja B – hamuje narastanie nowotworu ( sarkoma S 180). W medycynie chińskiej wyciągi z opieniek stosowano przy leczeniu płuc, wątroby i schorzeń żołądka.

Chińczycy produkowali ekstrakty lecznicze także z grzybni opieniek. Prawidłowo stosowane leczenie przy użyciu przetworów z opieńki miodowej zapobiega występowaniu zgagi, przeciwdziała wysychaniu naskórka, pomaga w bólach dolnego odcinka kręgosłupa. Opieńki są także lekiem prewencyjnym w przypadku niektórych chorób oczu ( kurza ślepota) i wpływają pozytywnie na ukrwienie mózgu.

Opieńka miodowa uprawa

Aby rozpocząć uprawę oprócz zakupionych grzybni na kołkach potrzebne będą pniak, kłoda, klocek z drzewa liściastego i folia lub worek do okrycia szczepionego drzewa.

• Pniak, kłoda lub klocek z drzewa liściastego, składowanego nie dłużej niż trzy miesiące. Najlepiej sprawdzają się pniaki, które mają od 1 do 1,5 m długości a ich średnica mieści się w granicach od 8 do 25 cm. Jeśli pniak jest mocno przesuszony warto przez kilka dni zraszać go wodą lub zatopić w beczce z deszczówką na kilka dni.
• Należy wywiercić w pniu otwory o średnicy co kołki i głębokości większej o 1 cm od ich długości oraz odstępach co 15 cm. Na jeden pień powinno przypadać ok 15-20 kołków.
• W każdym z otworów umieszczamy kołki z grzybnią. Miejsce szczepienia trzeba zabezpieczyć, najlepiej za pomocą folii czy np. wosku.
• Zaszczepione pniaki owijamy folią lub wkładamy do perforowanego worka na dnie którego jest niewielka ilość wody. Następnie umieszczamy je w ciemnym pomieszczeniu, gdzie temperatura waha się w granicach od 18 do 25 stopni C.
• Gdy drewno jest już przerośnięte grzybnią, aby zaczęły pojawiać się zawiązki grzybów należy poddać go tzw „szokowi”, obniżenie temperatury przynajmniej o 5 stopni C. Możemy również drewniany pniak zanurzyć na kilka dni (1-3dni) w zimnej niechlorowanej wodzie.
• Po tym czasie pniak możemy wystawić na zewnątrz, pamiętając, że należy chronić go przed wiatrem i bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Najkorzystniejsza temperatura w czasie tworzenia owocników to taka, która mieści się dla większości grzybni w przedziale od 10 do 20 stopni C, przy wilgotności ok. 85 proc. Dojrzałe grzyby powinny pojawić się w ciągu 10 dni od pojawienia się zawiązków.

Plonowanie UZALEŻNIONE OD RODZAJU SZCZEPIONEGO GATUNKU DREWNA może trwać 4-8 lat, należy pamiętać, że między kolejnymi zbiorami wystąpią przerwy.

Zastosowanie opieńki

Opieńki są uważane za bardzo smaczne grzyby . Do spożycia używa się najczęściej młodych kapeluszy. W stanie surowym lub niedogotowanym opieńka miodowa może spowodować u niektórych osób bóle żołądka, a nawet lekkie zatrucie, dlatego też należy ją najpierw obgotować przez około 5 minut .