Henryk Grunwald (1904 - 1958)

"Syrenka warszawska"

Autentyczna płaskorzeźba znanego artysty - Henryka Grunwalda, przedstawiająca warszawską syrenkę. Symbol Warszawy - pół-kobieta pół-ryba ujęta została z profilu, zwrócona w lewą stronę. W jednej ręce trzyma półokrągłą tarczę, a w drugiej, uniesionej nad głową dzierży miecz.

Syrenka w typie modernistycznym została zaprojektowana przez Henryka Grunwalda w latach 30. XX wieku. Brązowe płaskorzeźby na jej podstawie zdobiły studnie wodociągowe i pijalnie na terenie miasta; analogiczna syrenka znalazła się także na fasadzie Zakładu Filtrów Pośpiesznych, wykonana w kamieniu.

Inny egzemplarz plakiety znajduje się w zbiorach Muzeum Warszawy w Gabinecie Syren.

Technika: brąz patynowany.

Wymiary: 32,5 x 19,5 cm. Stan zachowania: bardzo dobry. Syrenka posiada z tyłu zawieszę do powieszenia na ścianie i dolny odbojnik aby równo wisiała na ścianie.

DODATKOWE ZDJĘCIA

https://www.galerieallegro.pl/zdjecia2/Galeria/10545002/1#zdj3

Henryk Grunwald (1904 - 1958) artysta malarz, metaloplastyk, rysownik i złotnik. Edukację rozpoczął na Uniwersytecie Warszawskim w latach 1923-1924 na Wydziale Prawa. Następnie w roku 1924 rozpoczął studia w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych u K. Tichy'ego, M. Kotarbińskiego, K. Stryjeńskiego i S. Czajkowskiego i uczył się do 1928 roku. W latach 1929-1930 odbył podróż do Francji, gdzie uzupełniał studia, a po wojnie był w Czechosłowacji i na Węgrzech w 1949 roku, w Bułgarii w 1953. Na stałe mieszkał w Warszawie. Pracował jako karykaturzysta w "Szpilkach" od 1935 roku. W latach 1927-1939 był asystentem w pracowni techniki metalowej , a od 1933 do 1935 został asystentem y pracowni K. Stryjeńskiego Akademii Sztuk Pięknych. Prawie wszystkie jego przedwojenne prace zostały zniszczone w czasie II wojny. Tworzył głównie obrazy sztalugowe, w tym pejzaże, portrety, cykle tematyczne. Interesował się również grafiką, a w szczególności książkową. Uprawiał złotnictwo - drobne formy miedziane i srebrne, jak również projektował elementy dekoracyjne z brązu i żeliwa. Opublikował wiele prac na temat techniki i sztuki złotniczej. W 1930 roku wystawiał swoje prace na indywidualnej wystawie w salonie Garlińskiego, a pośmiertnie w 1960 w Muzeum Narodowym w Warszawie, 1961 w Instytucie Kultury Polskiej w Londynie.