PORCELANA ŚLĄSKA RARYTAS KOLEKCJONERSKI- słynna fabryczka Pana Otremby- założyciela fabryki również w Sorau Żary – GOZDNICA FREIWALDAU BEZIRK Liegnitz- czyli koło Legnicy
Pochodzi z połowy XIX wieku- i obecnie taki serwis to marzenie każdego kolekcjonera śląskiej porcelany. Sporo czasu zajęło mi wyśledzenie producenta – ponieważ taki kształt filiżanek i dzbanków – ścięte stożki z charakterystycznym uchwytem z wałeczków porcelany – tworzących uchwyty – produkowały na Śląsku również fabryki Ohme w Szczawienku i Altwasser w Wałbrzychu. Jednak w całości złocone uchwyty z charakterystycznym kołnierzem produkowała tylko Gozdnica. Identycznego nie znalazłem – ale pastelowe chabry i maki znajdziemy na innych wyrobach tej fabryki.
W skłąd serwisu wchodzą :
Mlecznik wysokość 15,2 cm od dzióbka do ucha 15 cm średnica wlewu 7,6 cm, średnica brzuśca 11 cm
Dzbanek wysokość 26 cm od dzióbka do ucha 21 cm średnica wlewu 10,6 cm, średnica brzuśca 15 cm, średnica pokrywki 11 cm
5 Filiżanek wysokość 8 cm średnica 8 cm, średnica podstawy 5,5 cm od uszka do brzegu pucharu 10 cm
Do tego 6 spodków średnica 14,8 cm dołożone z firmy Mitterteich powojenne ładnie złocone
Złocenia są przetarte w minimalny sposób – jak na porcelanę, która ma z pewnością więcej niż 150 lat – stan znakomity – porcelana zaskakująco cienkościenna – z niewielkimi wadami produkcyjnymi charakterystycznymi dla XIX porcelany – czarne punkciki na cukierniczce-to mikroskopijne ziarnka piasku w białej masie porcelanowej –
Brak sygnatury potwierdza wiek – sygnowanie stało się obowiązkowe od 1882 roku – podejrzewam, że nasz serwis jest o 30 lat starszy. Czyli pochodzi z początku działalności fabryki. Numer 26 –to być może model fasonu. Kołnierz i dolna część brzuśca z odbitą siatką regencyjną – takie dekorowanie reliefem było bardzo trudne technicznie i świadczy o dużym kunszcie fabryki.
Uwaga !!! 08.11 - od jednego z klientów dostałem sygnał następującej treści:
z przykrością musze stwierdzić, że nie jest to Gozdnica. Nr 26 może świadczyć że jest to wytwórnia Paul Müller, Selb. która posiadała nr 26 w numeracji Vereinigung Deutscher Porzellanfabriken.
VDP - Stowarzyszenie Niemieckich Fabryk Porcelany Stołowej wystosowało zaproszenie na zebranie w dniu 9 czerwca 1899 r. Na tym zebraniu postanowiono założyć stowarzyszenie. 25 stycznia 1900 roku niemieccy producenci porcelany założyli Stowarzyszenie Niemieckich Fabryk Porcelany na rzecz Podniesienia Przemysłu Porcelany GmbH. Kapitał zakładowy wynosił 60 000 marek. W 1900 r. posiadała już 52 fabryki. W 1909 roku istniało jeszcze 77 fabryk. Listę członków można znaleźć w tomie 18 Keramische Rundschau z 1910 roku. Keramische Rundschau zostało opublikowane przez Stowarzyszenie Niemieckich Fabryk Porcelany GmbH. 1 stycznia 1910 wyszły następujące kompanie: Eichhorn u. Bandorf w Elgersburg, Gräfl. Fabryka porcelany Frankenberg'sche w Tillowitz, Morgenroth & Co w Gotha, Fritz Pfeffer w Gotha, Carl Schumann w Arzberg, Ernst Teichert w Miśni. [1] Stowarzyszenie to istniało od 1900 do 1912 roku.
VDP powstało więc w 1900 roku - a patyczaki to porcelana z drugiej połowy XIX - czyli z okresu sprzed powstania rejestru - stąd uważam, że kolekcjoner może nie mieć racji i to jest Gozdnica.
Sam też mam wątpliwości... kto ma rację?
Gozdnica (Freiwaldau) bezirk Liegnitz
Gottfried Herkner (1841 - ca. 1854)
- Biemelt & Co. (ca. 1854 - ca. 1857)
- O. Bloch (ca. 1857 - ca. 1865)
- Carl Rädisch (ca. 1865 - ca. 1868)
- August Rädisch (ca. 1868 - 1872)
- Tiefenfurther Porzellan- und Chamottewaren-Fabriken, AG (1872 - 1876)
- Freiwaldauer Porzellanfabrik Rädisch, Sturm & Co. (1876 - 1882)
- Freiwaldauer Porzellanfabrik Schmidt & Otremba (1882 - 1888)
- H. Schmidt Porzellanfabrik Freiwaldau (1888 - 1923)
- Bing, Glas & Keramik KG Nürnberg, Abt. Porzellanfabrik Freiwaldau (1923 - 1929)
- Porzellanfabrik Freiwaldau Robert Tietz (1929 - 1931)
Notatka historyczna
Fabryka porcelany i fajansu, założona w 1841 roku przez Gottfrieda Herknera. Po kilkukrotnej zmianie właścicieli, przejęta w 1882 roku przez Hugo Schmidta i Otrembę. Po wycofaniu się w 1888 roku Otremby ze spółki, prowadzona dalej samodzielnie przez H. Schmidta jako H. Schmidt Porzellanfabrik Freiwaldau w latach 1888 - 1923.
Następnym właścicielem została w 1923 roku firma Bing, Glas & Keramik KG Nürnberg. Fabryka występowała wówczas jako jej oddział: Abteilung Porzellanfabrik Freiwaldau.
W 1929 roku została sprzedana i prowadzona była dalej jako: Porzellanfabrik Freiwaldau Robert Tietz do 1930 roku.
Produkcja: porcelana do użytku domowego.
Freiwaldau (Polish 'Fryvaldov', Czech 'Jeseník')
Marks: Freiwaldauer Porzellanmanufaktur H. Schmidt i Otremba (1884 do 1888)
Gustav Otremba założył w 1845 roku małą pracownię dekoracji porcelany, która odniosła spory sukces. Ponieważ gotowe wyroby z innych fabryk kupowane przez studio wydawały się zdecydowanie za drogie, Otremba nawiązał później współpracę z H. Schmidtem i na krótko przed podjęciem decyzji o przejściu na emeryturę rozpoczął produkcję własnych artykułów, głównie podstawowych towarów konsumpcyjnych, takich jak filiżanki i zastawa stołowa.
[2] : Porzellanfabrik Freiwaldau H. Schmidt (1888 do 1923)
Schmidt kontynuował samotnie przez następne lata. Choć przez jakiś czas starał się dotrzymać kroku gustom klientów, jego główny asortyment pozostał ten sam. Firma w końcu traciła coraz więcej klientów, a Schmidt zdecydował się sprzedać fabrykę.
[3] : Bing Glas & Keramik K.G. Norymberga, Abteilung Freiwaldau (1922 do 1929)
Rodzina Bing z Norymbergi (Bawaria) zakupiła fabrykę i produkowała elegancką zastawę stołową, która była sprzedawana w Norymberdze lub eksportowana do powiązanego sklepu w Londynie (Anglia).
[4] : Porzellanfabrik Freiwaldau Robert Tietz (1929 do 1932)
Fabrykę po raz kolejny sprzedano, tym razem biznesmenowi Robertowi Tietzowi, który skoncentrował się na zastawie stołowej i kilku artykułach dekoracyjnych. Problemy finansowe spowodowane zrujnowaną gospodarką po krachu na giełdzie zmusiły go do zamknięcia w 1932 roku.