Galeria Sztuki Maya

Prezentujemy dzieła sztuki i artystów wyselekcjonowanych.

Promujemy, wystawiamy i dbamy o rozwój artystyczny współpracujących z nami twórców, aby odnosili sukcesy na rynku sztuki i zapisali się na kartach historii sztuki.

Zakładka magnetyczna z motywami obrazów Jerzego Nowosielskiego

Jerzy Nowosielski to nie tylko jeden z najciekawszych polskich malarzy współczesnych, rysownik, scenograf, autor wielu prac teoretycznych o ikonie i malarstwie, ale też wybitny myśliciel i teolog prawosławny. Dekorując ściany wielu kościołów i cerkwi, jest Nowosielski jednym z bardzo niewielu, jeśli nie jedynym artystą współczesnym, który pozostawił po sobie dzieła monumentalne i zarazem głęboko religijne.

Artysta urodził się w dwunarodowej, ukraińsko-niemieckiej rodzinie dwuwyznaniowej co miało ogromny wpływ na całe jego dalsze życie, twórczość, tożsamość narodową i religijną. Od 1951 r. współpracował z Cerkwią Prawosławną, od 1956 z Kościołem Rzymsko-Katolickim, od 1968 z Cerkwią Grecko-Katolicką w Polsce.

W latach 1962-1993 pracował w ASP jako etatowy nauczyciel akademicki. Tytuł naukowy profesora zwyczajnego otrzymał w 1985 roku. Do 1993 r. kierował pracownią malarstwa. W 1996 roku wspólnie z żoną Zofią założył Fundację Nowosielskich, której celem jest wspieranie wybitnych osiągnięć kultury polskiej poprzez przyznawanie stypendiów i dorocznych nagród. W 2000 roku został uhonorowany tytułem doctora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Od I połowy lat 1940-tych. do ostatniej dekady XX w. malował Nowosielski obrazy świeckie, sztalugowe o zróżnicowanej tematyce: obrazy figuratywne martwe natury, pejzaże oraz obrazy abstrakcyjne. Obydwa nurty: abstrakcyjny i figuracyjny, rozwijał artysta w swojej twórczości równolegle. W figuracjach od pocz. lat 70. miał tzw. okres obrazów ‘białych i czarnych’ (czarne akty). W pejzażach w latach 70., 80., 90. XX wieku przechodził tzw. ‘okres zielony’ (serie zielono-błękitnych, zgeometryzowanych pejzaży z cerkwiami).

Niezwykle śmiała wyobraźnia przestrzenna pozwoliła mu później stworzyć dzieła wyjątkowe na polskim gruncie. Należą do nich dekoracje (polichromie, witraże, mozaiki) w świątyniach obrządku wschodniego i zachodniego. Są na tej liście prace w cerkwiach: w Zawierciu, Gródku (1952-1955), Jeleniej Górze, Białymstoku-Dojlidach (obie z 1953), Kętrzynie, Gdańsku (obie z 1954), Grodzisku koło Drohiczyna (1955), we Wrocławiu (1966-1968), w Hajnówce (1966), na Woli w Warszawie (1979), Górowie Iławeckim (1983), Lourdes (1984), Bielsku Podlaskim (1985); i prace w kościołach: w Jerzmanowicach koło Krakowa (1959-1960), na Jelonkach w Warszawie (1963-64), w Witanowicach koło Wadowic (1974), Wesołej pod Warszawą (1975-1978), na Azorach w Krakowie (1978), w Izabelinie koło Warszawy (1980), w Nowych Tychach (1982-1986), w kaplicy Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie (1988). Jednym z ostatnich przykładów jest realizacja architektoniczno-malarska (wykonana przy współpracy z architektem Bogdanem Kotarbą), spełnienie marzeń artysty o dziele kompletnym - cerkiew w Białym Borze na Pomorzu Zachodnim (1992-1997), wybudowana dla niewielkiej greckokatolickiej społeczności przesiedlonych tam Łemków.