DATA PRODUKCJI 1813
Zamek znakowany „Maubeuge Manuf. Imp.”, powyżej owalna punca z dwiema literami (?), obok litera „I”.
Lufa datowana z boku 1813, nad tym „B”.
U góry lufy, obok śruby mocującej do łoża oznaczenie „M.////” zatarte, zapewne „M 1777”.
W niewidocznej części lufy (schowane w łożu) znaki: „F”, „D w koronie”, gwiazda, plus inne.
W przedniej dolnej części lufy ślad po mocowaniu do bagnetu (czyli lufa nie była skracana).
Na trzonie kurka wytłoczone litery „FP”.
Osłona spustu mosiężna na stalowej podstawie – na obu częściach widoczne punce „D w koronie”.
Środkowy bączek – stalowy, z puncą „D w koronie” (bączek skręcany z boku na oryginalną śrubę).
Mosiężny mostek do śrub mocujących zamek: punce „D w koronie” i „FP”.
Stopka kolby mosiężna, z puncą „D w koronie”.
Śruby o płaskich łbach z puncami „D w koronie”.
Długość całkowita 114 cm.
Brak stempla / wycioru
Brak przedniego bączka / okucia.
Śruba w kurku z ułamaną częścią gwintowaną – trzyma się na resztkach gwintu (mam ułamany kawałek).
Kurek ruchomy, daje się naciągać, blokować i zwalniać w pierwszej pozycji.
W drugiej pozycji nie daje się zablokować.
W zamku (wewnątrz) jest uszkodzona (złamana) mniejsza sprężyna do blokowania spustu (mam ułamany kawałek) – zastosowałem rozwiązanie prowizoryczne – działa.
Pozostałe elementy zamka (w tym sprężyna główna napinająca kurek) są oryginalne, w komplecie i sprawne.
Metalowe części bez wżerów jedynie gładki czarny nalot.
Łoże / kolba – ślady oznaczeń fabrycznych i inicjałów użytkownika, ślady po owadach.
Kolba lekko wygięta w prawo od osi lufy (tak profilowana ?).