Hans Lauritz Waldemar Sørensen urodził się 28 czerwca 1902 roku w Berlinie. Mimo niemieckiego miejsca urodzenia zawsze uważał się za Duńczyka, a ta dwuznaczność kulturowa miała wpływ na jego sztukę przez całe życie. Jego związek z Niemcami utrzymywał się nie tylko ze względu na miejsce urodzenia, ale także poprzez silne powiązania z niemiecką społecznością artystyczną.
Sørensen rozwijał swoje artystyczne umiejętności pod okiem wybitnych mistrzów. Edukację rozpoczął u profesora Maxa Klimscha w renomowanej Reimannsche Kunstskole w Berlinie. Tam zdobywał niezbędne podstawy, a także rozwijał swoje umiejętności w zakresie rysunku i portretu. Szczególne zainteresowanie artysty skupiało się na scenach morskich oraz krajobrazach grenlandzkich.
W trakcie swojej edukacji Sørensen korzystał również z prywatnych lekcji, w tym od swojego ojca, uznanego malarza krajobrazu w Niemczech. Ponadto, zgłębiał tajniki malarstwa morskiego pod okiem profesora Hansa Graffa oraz zdobywał umiejętności w zakresie malarstwa zwierząt u profesora Paula Neumanna i Alfreda Werezercika. Jego wszechstronność artystyczna rozwijała się pod wpływem różnorodnych nauczycieli, co wpłynęło na późniejszą różnorodność tematyczną w jego twórczości.
W latach 1930-1943 Sørensen zdobył ogromną popularność w całych Niemczech, stając się cenionym artystą. Był aktywnym członkiem "Deutsche Illustratorenverband" oraz później "Reichkammer der bild nden Kunste". Jego prace wielokrotnie prezentowano na prestiżowych aukcjach, a artysta cieszył się uznaniem zarówno wśród krytyków, jak i kolekcjonerów sztuki. Obraz olejny na płótnie autorstwa Hans Waldemar Sørensen przenosi widza w świat Morza Północnego, uchwycając potężną siłę i piękno natury. Dzieło to przedstawia dynamiczny pejzaż, gdzie potężne fale z impetem rozbijają się o skalisty brzeg, tworząc widowisko nieokiełznanej energii morskiego żywiołu.
Wymiary obrazu, 104 x 74, pozwalają na pełne odczucie intensywności tej przyrodniczej symfonii. Kolory morza, od głębokiego błękitu po subtelne odcienie zieleni, są misternie używane, aby przenieść widza w wir przybrzeżnych fal.
W pierwszym planie obrazu widoczne są skaliste formacje brzegowe, które opierają się uderzeniom fal, dodając kompozycji stabilności i kontrastu. Sørensen umiejętnie ukazał ich szaro-bure odcienie, które kontrastują z intensywnością barw wody, podkreślając jednocześnie harmonię i konflikt między potęgą oceanu a nieugiętymi skałami.
Rama obrazu, choć ozdobiona złoceniem, nosi ślady drobnych uszkodzeń, które jednak nie zakłócają ogólnego wrażenia dzieła. Te subtelne niedoskonałości ramy dodają obrazowi charakteru i historii, przypominając o czasie, którym dzieło przeszło.