Charakterystyka i typowe zastosowanie

Elektroda w otulinie rutylowo-kwaśnej. Zawartość ferrytu w stopiwie około 40%. Zapewnia wysoką odporność na korozję naprężeniową oraz bardzo dobrą na występowania pęknięć na zimno. Zaleca się do połączeń stali żaroodpornych, różnoimiennych, do spawania stali trudnospawalnych oraz stali nierdzewnych z wysokowęglowymi oraz napraw elementów żeliwnych. Stosuje się do spawania stali np. hartowanych, wysokowęglowych stali narzędziowych, stali matrycowych i sprężynowych (np. resory). Dodatkowy atut elektrody to uniwersalne zastosowania do spawania stali również o nieznanym składzie chemicznym i przy braku określenia grupy stali czy normy materiałowej.

Zastosowania: napawanie części metalowych współpracujących ze sobą i narażonych na ścieranie oraz do narzędzi pracujących w wysokich temperaturach i części pieców; napawanie szyn, matryc i narzędzi do obróbki plastycznej na gorąco. Wykonywanie spoin na materiałach trudnospawalnych o wysokiej zawartości węgla i składników podnoszących hartowność. Naprawy elementów żeliwnych.

• Materiały podstawowe: EN 10088-1/2 EN 10213-4: X120 Mn 12, X10 Cr 13, Inne połączenia różnoimienne i nieznanego pochodzenia
• Typowy skład chemiczny stopiwa [%]: C=0,10; Si=0,90-1,20; Mn=1,0; Cr=28-30; Ni=8-10; FN=40
• Granica plastyczności: Re>500 N/mm2
• Wytrzymałość: Rm=700-800 N/mm2
• Wydłużenie: A5>20%
• Twardość: 240 HB
• Prąd spawania: DC+/AC + stały, plus do elektrody lub przemienny
• Pozycja spawania: PA, PB, PC, PD, PE, PF, PG
• Średnica: 3,2 mm
• Długość: 350 mm
• Prąd spawania: 80-120 A