Człowiek w nauce współczesnej Hans-GeorgGadamer

W sierpniu 1983 roku w letniej rezydencji Jana Pawia II zebrała się po raz pierwszy Rada Naukowa powstałego rok wcześniej Instytutu Nauk o Człowieku w Wiedniu. Jan Paweł II patronował temu - założonemu przez Józefa Tischnera i przeze mnie - Instytutowi; popierał także nasz zamiar, by instytut pozostał niezależny od wszelkich wyznań, ideologii czy opcji politycznych. Nigdy jeszcze tak różnorodna grupa uczonych nie zebrała się wokół papieża na tego rodzaju sympozjum. Byli tam Hans-Georg Gadamer, Leszek Kołakowski, Emmanuel Levinas, Paul Ricoeur, Charles Taylor, Cari-Friedrich von Weizsacker, wybitny niemiecki teoretyk prawa i sędzia Sądu Konstytucyjnego Ernst-Woifgang Bockenforde, wielki matematyk Rene Thom, znakomity teolog protestancki Gerhard Ebeling, sławny francuski historyk Emmanuel Le Roy Ladurie, z polskich uczonych Aleksander Gieysztor, Jacek Woźniakowski i oczywiście Józef Tischner oraz inni, nie mniej wybitni. Tematem byt „Człowiek w nauce współczesnej".

Krzysztof Michalski

Zabrudzona okładka