Cukiernica skrzynkowa, Warszawa, 1867

Ludwik Walenty Nast II (1838 - 1887)

Srebro próby 84, kute, sztancowane, grawerowane.

Znakowana cechą imienną i warsztatową firmy złotniczej, a także znakiem probierza Józefa Sosnkowskiego, któremu

towarzyszą znak próby srebra oraz godło probierni warszawskiej.

Wymiary: 8,80 x 16,30 x 12,80 cm

Waga: 573,00 g

Opis:

Cukiernica w formie prostopadłościennej, zamykanej na kluczyk skrzynki o zaokrąglonych brzegach, wspartej na czterech

nogach w formie kul. Naroża dekorowane pionowymi profilami. Korpus gładki. Pokrywa na zawiasie. Przednia ścianka oraz

wieko zdobione grawerowaną kompozycją roślinną. W centrum wieka meandrowy medalion z monogramem wiązanym z liter

I.B.

Identyczna w formie a podobna w dekoracji cukiernica pochodząca z tego samego warsztatu zotniczego znajduje się w

kolekcji Muzeum Sztuki Złotniczej w Kazimierzu Dolnym.

O złotniku:

Ludwik Walenty Nast (ur. 1838 – zm. 1887), syn warszawskiego złotnika Ludwika Bernarda Nasta (ur. ok. 1801 –

zm. 1838) tytuł czeladnika w warsztacie ojca otrzymał w 1854 roku. Rok później imienna cecha warsztatu Nast uległa

zmianie, do nazwiska dodano pierwszą literę imienia Ludwika. Znak warsztatowy z wyobrażeniem węża połykającego ogon

pozostał bez zmian. Od śmierci ojca Ludwika Walentego w 1838 roku, do roku 1869 kiedy to zdobył tytuł mistrza cechowego

właścicielką i prowadzącą firmę była wdowa po Ludwiku Bernardzie, Julianna (Julia) z Heintzów (ur. 1805 – zm. 1897).

W 1869 roku Ludwik Walenty stał się pełnoprawnym właścicielem firmy. W latach 80-tych pełnił także funkcję starszego

cechu złotników. Warsztat i magazyn mieściły się przy ulicy Daniłowiczowskiej.

Ostatnie wzmianki o zakładzie datuje się na 1890 rok co wskazuje na to, iż rodzina Nastów prowadziła zakład po jego śmierci

drugiego Nasta jeszcze przez co najmniej trzy lata.

Stan zachowania:

Bardzo dobry. W zamku brak kluczyka. Na wieku widoczne jedno minimalne wgięcie. Cukiernica po konserwacji.

Literatura:

R. Bobrow, Srebra warszawskie 1851-1939, Część pierwsza, Srebra ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie,

Warszawa 1997, s. 154-157.

R. Bobrow, Srebra warszawskie 1851-1939, Część druga, Srebra ze zbiorów muzeów polskich kościelnych i prywatnych,

Warszawa 1997, s. 16, 47-48.

R. Bobrow, Warszawscy złotnicy, jubilerzy, grawerzy i kupcy wyrobów kruszcowych w XIX wieku, Warszawa 2018, s. 199-200.

M. Gradowski, Znaki na srebrze, Znaki miejskie i państwowe używane na terenie Polski w jej obecnych granicach, Warszawa

2010, s. 290-293.

M. Gradowski, A. Zinkiewicz-Ryndziewicz, Srebra stołowe, Katalog zbiorów Muzeum Sztuki Złotniczej w Kazimierzu Dolnym,

Tom II, Kazimierz Dolny 2010, s. 79.

H. Lileyko, Srebra warszawskie w zbiorach Muzeum Historycznego m.. st. Warszawy, Warszawa 1979, s. 41-42, 66.

Klientom Galerii Dawnych Sreber gwarantujemy kompetencję i najwyższą jakość usług, a także oryginalność oferowanych obiektów.

Wszystkie prezentowane przez nas srebra zostały poddane profesjonalnej konserwacji.

Do każdego zakupu dołączamy notę z pełnym opisem oraz instrukcję czyszczenia zabytkowego srebra.

Masz pytania? Skontaktuj się nami. Chętnie na nie odpowiemy.