Tytuł : PRZY KOPANIU KARTOFLI. Rysunek Józefa Eismonta.

Wymiary grafiki: 19 na 23 cm.

Grafika ( Drzeworyt sztorcowy ) ukazała się w latach 70-tych XIX wieku w czasopiśmie Kłosy ( nr 950- tom XXVII )

Stan db Rdzawe plamki, delikatne przebarwienia i nieznaczne zabrudzenia marginesu.

Druga strona zadrukowana. Grafika idealna do przycięcia i oprawy.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Kultura ludowa

Kultura ludowa – kultura niższych warstw społeczeństw narodowych istniejąca od średniowiecza aż do połowy XX wieku, kiedy zakończył się proces jej

stopniowego zaniku. W węższym znaczeniu pojęcie to oznacza sumę wytworów wiejskich społeczności lokalnych.

Kultura ludowa ukształtowała się w rezultacie wpływu kultury warstw wyższych oraz kultury innych grup etnicznych na oryginalny (etniczny) zasób kulturowy

ludu. Proces ten zapoczątkowany został w okresie feudalnym. Okres największego rozkwitu kultury ludowej przypada na wiek XIX, co na ziemiach polskich miało

związek m.in. ze zniesieniem pańszczyzny.

Kultura ludowa, w odróżnieniu od kultury elitarnej, wykazuje zróżnicowanie regionalne, co jest następstwem izolacji przestrzennej w jakiej znajdowały się

lokalne wspólnoty.

Cechy kultury ludowej[edytuj]Tradycjonalizm – pokoleniowy przekaz treści kulturowych (umiejętności, wiedzy, przekonań) drogą ustną; niechęć do innowacji,

rola autorytetu, przede wszystkim ludzi starszych

Ludowa religijność – charakteryzująca się m.in. swoistym synkretyzmem, który pozwalał wiązać w spójną całość relikty wierzeń pogańskich z elementami

doktryny chrześcijańskiej; skłonnością do sakralizacji świata, np. przez utożsamianie postaci świętych z ich materialnymi wyobrażeniami, manifestowaniem

religijności w obrzędach, regularnym uczestnictwem w nabożeństwach, pielgrzymkami, kultem świętych.

Izolacjonizm – wynikał z prawnego i ekonomicznego położenia ludności wiejskiej. Była to izolacja horyzontalna (przestrzenna) i wertykalna (odgrodzenie od

warstw wyższych i ich kultury). Rezultatem była izolacja świadomościowa. Swoje było lepsze i piękniejsze, obcy podejrzani i niedobrzy. Czasami przybierało

to formy ksenofobiczne - np. Niemiec był "niemy" z powodu braku porozumienia, Żydówki miały być inaczej skonstruowane przez naturę niż rodzime kobiety.

Myślenie mityczne i odporność na empiryczną weryfikację przekonań.

Na gruncie amerykańskiej socjologii i antropologii kulturowej odpowiednikiem pojęcia kultury ludowej było folk society – społeczeństwo ludowe. Amerykański

antropolog Robert Redfield przeciwstawiał je cywilizacji z uwagi na takie cechy jak: zamieszkiwanie małego terytorium, bezpośrednia znajomość wszystkich

członków wspólnoty; wyłącznie ustna komunikacja, brak właściwego podziału pracy i niezmienny ład moralny.

Po II wojnie światowej kultura ludowa została w Polsce uznana za ważny nurt tradycji narodowej i współczesnej kultury. Podjęto nad nią szeroko zakrojone

badania, łożono środki na skanseny, izby regionalne, konkursy i festiwale sztuki i muzyki ludowej, a także ożywiano niektóre formy folkloru w ramach

folkloryzmu.

Bibliografia[edytuj]Wojciech J. Burszta, ludowa kultura, [w:] Wielka Encyklopedia PWN, t.? Warszawa

Józef Burszta, kultura ludowa, [w:] Słownik etnologiczny, red. Zofia Staszczak, Warszawa-Poznań 1987.

Kazimierz Moszyński, Kultura Ludowa Słowian, Kraków 1929 (t. I), Kraków 1934 (t. II), Kraków 1939 (t. II, z. 2). Reprint Wydawnictwo Graf_ika, Warszawa

2010.

Ludwik Stomma, Antropologia kultury wsi polskiej, Warszawa 1986.

Zobacz też[edytuj]sztuka ludowa

Linki zewnętrzne[edytuj]KulturaLudowa.pl - portal poświęcony sztuce, folklorowi i literaturze ludowej w Polsce

Źródło „http://pl.wikipedia.org/wiki/Kultura_ludowa”

Kategorie: Etnografia • Rodzaje kultur

źródło : Wikipedia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------