Dwa portrety — drzeworyty na jednej karcie:

1) CELINA MICKIEWICZ.

2) MARYLA WERESZCZAKÓWNA

.........................................................................................................................................................................................................................................................................................

Celina Mickiewicz z domu Szymanowska, ur. 16 VII 1812, zm. 5 III 1855, córka pianistki i kompozytorki Marii z Wołowskich Szymanowskiej, żona Adama Mickiewicza; poeta poślubił ją w Paryżu 22 VII 1834; z małżeństwa tego narodziło się sześcioro dzieci: Maria, Helena, Władysław (1838-1926), Józef (1850-1938), Aleksander i Jan; pochowana na cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu, potem jej zwłoki przeniesiono na cmentarz Les Champeaux w Montmorency.

Maryla Wereszczakówna, właśc. Marianna Ewa Wereszczakówna, ur. 1799, zm. 1863, jedna z bohaterek romantycznej legendy literackiej; była młodzieńczą miłością Adama Mickiewicza, poeta poznał ją 1818 lub 1819 w Tuhanowiczach (siedziba braci Wereszczaków) już jako narzeczoną hr. W. Puttkamera (ślub 1821); adresatka m.in. słynnego wiersza Mickiewicza Do M*** („Precz z moich oczu...”), upamiętniona w Balladach i romansach (m.in. Pierwiosnek, Kurhanek Maryli, To lubię) i w IV części Dziadów.

..........................................................................................................................................................................................................................................................................................

⦁ Autor: Edward Nicz

⦁ Sygnatura: Ryciny sygnowane typograficznie pod kompozycją: »Ryt. Edward Nicz.«

⦁ Technika: Drzeworyt sztorcowy

⦁ Wymiary: 1) 140x92 mm, 2) 139x95 mm (cały arkusz: 370 x 270 mm)

⦁ Pochodzenie: Z: „Kłosy” 1887, nr 1162

⦁ Stan: Dobry, ryciny nieobcięte — zachowana cała karta z winietą „Kłosów”

⦁ Informacje o autorze:

Edward NICZ (1851–1916), warszawski drzeworytnik reprodukcyjny, wybitny ksylograf, czynny w l. 1869–1900; w l. 1869–78 pracował w drzeworytni „Tygodnika Ilustrowanego” — uczył się zawodu u jej ówczesnego kierownika Aleksandra Regulskiego; w l. 1879–90 był stałym współpracownikiem „Kłosów”; od 1890 kierował działem ilustracji w redakcji „Wielkiej encyklopedii powszechnej ilustrowanej”; w międzyczasie pełnił funkcję kierownika artystycznego „Wędrowca” (w l. 1891–1900); drzeworyty jego autorstwa odznaczają się wysokim poziomem warsztatowym; reprodukował przede wszystkim dzieła współczesnych malarzy i rysowników polskich (szczególnym artyzmem wyróżniają się odtwarzane przez niego portrety); ok. 1900 zaniechał drzeworytnictwa wobec coraz powszechniejszego stosowania w ilustratorstwie nowoczesnych technik drukarskich.

⚠ WSZYSTKIE GRAFIKI NA MOICH AUKCJACH SĄ ORYGINALNE — NIE SPRZEDAJĘ WSPÓŁCZESNYCH REPRODUKCJI I REPRINTÓW.