Śniedek długoprzysadkowy (Ornithogalum longibracteatum, O. caudatum, Albuca bracteata), znany też pod potocznymi nazwami cebula indyjska, fałszywa cebula morska (false sea onion)  albo cebula w ciąży (pregnant onion) - doniczkowa roślina cebulowa wys. ok. 1 m. Z dużej cebuli śr. nawet do 15 cm wyrastają szerokie, rynienkowate, łukowato wygięte liście na końcach zaostrzone i zwinięte. Kwiaty biało-zielone, zebrane w długie, wyprostowane grono. Kwitnie od sierpnia do października. Wytwarza ogromne ilości cebulek potomnych, nie tylko u podstawy cebuli głównej, ale nawet między jej łuskami.

Pochodzi z Afryki Południowej, ale już wieki temu została z racji swoich właściwości leczniczych rozpowszechniona po całej Afryce. Z kupcami arabskimi dostała się do Indii i stamtąd do Chin, a z afrykańskimi niewolnikami także do Ameryki Łacińskiej, gdzie jest nadal bardzo popularna jako domowy środek leczniczy.

Do Europy trafiła późno, po ostatniej wojnie. Jak głosi miejska legenda stało się to za sprawą niemieckiego żołnierza, sanitariusza w Afrika Korps, który tam właśnie, w warunkach wojennych, poznał jej lecznicze właściwości. Zyskała na Zachodzie nawet pewną popularność, nie wykraczającą jednak poza domowe stosowanie. Przełomem był zakup nasion tej rośliny od Ogrodu Botanicznego w Göteborgu przez Instytut Farmakologii AN ZSRR. W instytucie - pierwszy raz w całej historii stosowania tej rośliny - przeprowadzono wszechstronne badania jej leczniczych właściwości, które wykazały zawartość w roślinie alkaloidów (w tym kolchicyny i kolchaminy, bardzo silnych związków przeciwzapalnych) flawonoidów i glikozydów nasercowych. Równolegle łatwa do rozmnożenia roślina szybko wyciekła poza instytut. Mając wsparcie w postaci tak oficjalnych badań, jak i pewnej aury tajemniczości, szybko rozprzestrzeniła się wśród ludności i obecnie jest już niemal w każdym mieszkaniu. Opracowane też zostały ludowe metody przyrządzania preparatów leczniczych oraz sposoby dozowania, od pewnego czasu publikowane w formie wydawnictw książkowych i w Internecie. Ok. 20 lat temu zainteresowała się nią także chińska medycyna tradycyjna. (http://www.cctv.com/program/natureandscience/20080623/103965.shtml).

Roślina nie jest wymagająca i urośnie niemal w każdych warunkach. Na lato można wysadzać ją do ogrodu, jednak nie jest mrozoodporna. Znosi jedynie krótkotrwałe przymrozki do -5 stC.

Cebula indyjska posiada bardzo silne właściwości przeciwbólowe, przeciwzapalne i poprawiające ukrwienie, połączone ze znaczną łatwością przenikania do organizmu przez skórę; przez co działa niemal natychmiast. Stosuje się ją zewnętrznie w przypadku bólów reumatycznych stawów, bólów kręgosłupa, bólów pourazowych, spowodowanych stanem zapalnym, przeciążeniem mięśni, miejscowo (nacierania, okłady) w postaci wywarów, wyciągu alkoholowego lub rozdrobnionej masy roślinnej. Szczegóły w wymienionej poniżej książce.

Zakup dotyczy 1 sztuki cebuli rosnącej już w doniczce, wielkości mniej więcej kurzego jaja lub nieco większej. Przykładowa roślina na zdjęciu obok, moneta 5 zł dla porównania i oceny wielkości.

Do każdego zamówienia obligatoryjnie załączam bezpłatną broszurę pt. "Cebula indyjska - lek na 100 chorób" (format PDF) zawierającą (prawdopodobnie jedyny w języku polskim) dokładny opis rośliny, zasady jej uprawy i rozmnażania, przepisy na sporządzanie preparatów leczniczych oraz szczegółowe zastosowanie tychże i metody aplikacji w przypadku konkretnych chorób i urazów.