Zapraszam
    Koszt przesyłki na terenie Polski jest stały, niezależnie od ilości kupionych płyt.

Wydawca: Universal 4805344

Rok  wydania: 2011

           Mistrzowska kolekcja RMF Classic

             DYMITR SZOSTAKOWICZ           

Symfonia d-moll op. 47 nr 5
1 I Moderato 18.03
2 II Allegretto 5.29
3 III Largo 15.41
4 IV Allegro non troppo 10.34

Royal Concertgebouw Orchestra
Bernard Haitink, dyrygent

Suita jazzowa nr 2
5 I Marsz 3.04
6 II Walc liryczny 2.35
7 III Taniec I 2.57
8 IV Walc I 3.19
9 V Mała polka 2.37
10 VI Walc II 3.41
11 VII Taniec II 3.34
12 VIII Finał 2.19

Royal Concertgebouw Orchestra
Riccardo Chailly, dyrygent

Szostakowicz zapowiedział swoją V Symfonię w 1937 roku jako "artystyczną odpowiedź na zarzuty krytyki". Rok przed premierą został bowiem zaatakowany przez gazetę "Prawda", naczelny organ prasy państwowej, za związki z muzyką zachodnią wyrażające się w predylekcji do stosowania w muzyce "modernizmów". Zarzuty dotyczyły także "chaosu" w jego operze Lady Makbet mceńskiego powiatu. "To dom wariatów a nie muzyka dla ludzi" - twierdził autor artykułu. Konsekwencje tej opinii - najwyraźniej zatwierdzonej przez samego Józefa Stalina - mogły być w Moskwie lat 30. opłakane, kiedy stukanie o północy do drzwi mogło oznaczać albo śmierć, albo w najlepszym przypadku zsyłkę na Syberię.

Premiera dzieła ocaliła jednak Szostakowicza. Gratulacje spłynęły nie tylko ze strony radzieckiej publiczności, która zgotowała dziełu czterdziestominutową owację, lecz także od kompozytorów zagranicznych. Forma i język muzyczny V Symfonii jest bardziej przystępny niż wcześniejszych dzieł tego kompozytora. Po wejściu w pierwszej części wiolonczel i skrzypiec następują długie, monumentalne melodie budujące środkowy odcinek tego ustępu. Wiolonczele pełnią także ważną rolę w przejmującym Scherzo prowadzącym do pełnego zadumy Largo. Ostatnia część - marsz triumfalny - prowadzi do zwycięstwa. Ale czy na pewno? Kolejne odczytania tego dzieła mogą sugerować w tym miejscu zinterpretowanie powtarzalności motywów jako pustki i wszechogarniającego bezsensu wyzierających spod katarynkowych pętli. Zwycięstwo postrzegane przez jednych może być przez innych odbierane jako klęska. Szostakowicz później komentował to tak: "Myślę, że wszyscy wiemy, co dzieje się w V Symfonii. To trochę tak, jakby ktoś bił Cię metalowym prętem, powtarzając nie masz racji, a ty po jakimś czasie zaczynasz w końcu powtarzać za nim nie mam racji, nie mam racji".

Dla kontrastu, druga suita na orkiestrę jazzową napisana została w przeciągu kilku miesięcy po zakończeniu V Symfonii, mimo że szkice tej kompozycji datują się jeszcze na lata studenckie Szostakowicza. Trochę myląco Szostakowicz nazwał tę kompozycję I Suitą na zróżnicowaną orkiestrę. W partyturze zapisany jest jednak obecnie używany tytuł. Cała kompozycja istnieje dziś tylko w partii fortepianowej. Reszta zaginęła w czasie drugiej wojny światowej. W ostatnich latach to dwudziestominutowe dzieło zyskało sobie dużą sympatię publiczności, zajmując też wysokie notowania w stacjach radiowych z muzyką poważną. Jej fragmenty przeniknęły także do innych sztuk, mianowicie Walc II wykorzystany został w filmie Oczy szeroko zamknięte.

Płyta CD oryginalna, nowa, zafoliowana.