Brighamia w naturalnych warunkach występuje na Hawajach. Jest tam gatunkiem endemicznym, jednym z najciekawszych we florze tych wysp. Obecnie skrajnie zagrożona. Rośnie na przybrzeżnych skałach jako wieloletnia, sukulentyczna caudiciforma. Gruba sukulentyczna łodyga z reguły się nie rozgałęzia, ma zgrubiałą podstawę i zwęża się ku szczytowi, na którym znajduje się liściasta rozeta. W naturalnym środowisku osiąga 1-2,5 m wysokości. Kwiaty są żółte, pachnące, o długości rurki 7-14 cm.

Brighamia w uprawie nie jest trudna. Trzeba jej zapewnić widne miejsce, (ale jeśli słoneczne, to tylko rano). Podłoże powinno być przepuszczalne, dobrze zdrenowane. Nie może to być sama ziemia do kwiatów, bo przez dłuższy czas jest ona dla roślin za wilgotna i korzenie mają w niej zbyt mało powietrza. Może zatem stanowić tylko bazę, do której dodamy minimum połowę wermikulitu lub żwirku akwarystycznego. Pamiętajmy roślina ma mięsisty pień, w którym gromadzi zapas wody, więc ”mokre nogi” to prawie pewność mięknącego pnia i w konsekwencji zalania rośliny. Taka rozluźniona ziemia pozwoli nam bezpiecznie i zdrowo hodować roślinę. Podlewanie przeprowadzamy metodą raz a dobrze i po chwili usuwamy każdy nadmiar wody. Z kolejnym podlewaniem czekamy aż 3-4 cm wierzchniej warstwy przeschnie. Głębsze przeschnięcie grozi zrzuceniem liści. Nie wolno nam też zbyt często podlewać bo szybko doprowadzimy do momentu w którym mięsisty pieniek stanie się miękki, a wówczas roślina jest bardzo trudna do odratowania.

Temperatura w uprawie powinna być powyżej 200C.

Sprzedawana peperomia pochodzi z tej samej partii co roślina na zdjęciach - roślina aktualnie kwitnie.