Niewysoki, wolno rosnący krzew, dorastający do 1 m wysokości i 0,5 m szerokości, o regularnym, wyprostowanym, kolumnowym pokroju. Gałęzie sztywne, mocno rozgałęzione i gęsto ulistnione, z krótkimi (0,5-2 cm długości), sztywnymi, pojedynczymi lub potrójnymi cierniami. Pędy bruzdkowane, czerwone.
Liście drobne, łopatkowate, długości 1-3 cm, całobrzegie, klinowate u podstawy i tępe na wierzchołku, intensywnie żółte. Jesienią przebarwiają się na pomarańczowo.
Kwiaty z zewnątrz delikatnie zaczerwienione, wewnątrz bladożółte, średnicy 5-10 mm, zwisające pojedynczo lub zebrane po kilka sztuk w kątach liści. Kwitnie w końcu maja i na początku czerwca. Kwiaty miododajne.
Owoce eliptyczne, długości do 1 cm, jasnoczerwone, błyszczące, zwisają po 1-5 sztuk na krótkich szypułkach wzdłuż pędów. Dojrzewają we wrześniu i bardzo długo pozostają na krzewie.
Odmiana powstała w szkółkach McKay, w USA.
Odporna na mróz
Mało wymagająca odmiana, najlepiej rośnie na glebach lekkich i przepuszczalnych, ale dostatecznie wilgotnych, o odczynie od słabo kwaśnego po lekko zasadowy. Odporna na suszę. Powinna być sadzona w miejscach nasłonecznionych, ale dobrze wybarwia się także w niewielkim półcieniu. Odporna na przypalanie liści przez słońce. Dość odporna na warunki miejskie i niewielkie zasolenie.
Polecana do parków, zieleni miejskiej i ogrodów przydomowych. Może być sadzona przy ulicach i w pasach między jezdniami. Nadaje się na żywopłoty i nieformowane szpalery. Stosowana w kompozycjach z innymi krzewami. Najlepiej wygląda sadzona w grupach po kilka sztuk.
Atrakcyjna ze względu na pokrój krzewu i zabarwienie liści.