Albicja biało-różowa, Perskie drzewo jedwabne, Różowe drzewo jedwabne
(Albizia julibrissin)
Małe drzewo liściaste należące rodziny bobowatych, pochodzi z południowo-zachodniej i wschodniej Azji. Nazwa pochodzi od nazwiska włoskiego szlachcica Filippo degli Albizzi, który ujrzał to drzewo po raz pierwszy w czasie podróży do Konstantynopola i sprowadził je do Europy w 1749 r. Nazwa julibrissin jest zniekształceniem perskiego słowa gul-i abrisham które oznacza „kwiat jedwabiu”. W nocy i w okresach deszczu lub chłodnej pogody listki wyginają się w dół; stąd jego współczesna perska nazwa shabkhosb oznaczająca „śpiący w nocy”.
Dorasta od 5 do 16 m. Różowo-białe kwiaty o słodkim zapachu są dobrym źródłem nektaru dla pszczół i motyli, kwitną przez całe lato w gęstych kwiatostanach, niezwykłe jest to że kwiaty świecą w nocy. Jest to gatunek mrozoodporny do -15°C. Liście mają zwykle długość od 20-45 cm, owocem jest płaski, brązowy strąk o długości 10-20 cm.
Jest powszechnie sadzona jako roślina ozdobna w parkach i ogrodach, uprawiana ze względu na delikatną strukturę liści, niezwykłe kwiaty i atrakcyjny pokrój. Inne pozytywne cechy to szybkie tempo wzrostu, niskie zapotrzebowanie na wodę i zdolność do rozwoju w pełnym słońcu w gorącym, letnim klimacie.
W Stanach Zjednoczonych gatunek ten nazywany jest chińskim drzewem jedwabnym lub mimozą. W Japonii jego nazwy zwyczajowe to nemunoki, nemurinoki i nenenoki, co oznacza „śpiące drzewo”.
Roślina nadaje się do formowania na bonsai.