Albicja biało-różowa
(Albizia julibrissin)
Perskie drzewo jedwabne, Różowe drzewo jedwabne
Małe drzewo liściaste należące rodziny bobowatych, pochodzi z południowo-zachodniej i wschodniej Azji, dorasta do 5–16 m. Gatunek jest mrozoodporny do -15 ° C.
Różowo-białe kwiaty o słodkim zapachu są dobrym źródłem nektaru dla pszczół i motyli, kwitną przez całe lato w gęstych
kwiatostanach, niezwykłe jest to że kwiaty świecą w nocy. Liście mają zwykle długość od 20–45 cm, owocem jest płaski,
brązowy strąk o długości 10–20 cm.
Nazwa pochodzi od nazwiska włoskiego szlachcica Filippo degli Albizzi, który ujrzał to drzewo po raz pierwszy w czasie podróży do Konstantynopola i sprowadził je do Europy w 1749 r. Nazwa julibrissin jest zniekształceniem perskiego słowa gul-i abrisham które oznacza „kwiat jedwabiu”.
W Stanach Zjednoczonych gatunek ten nazywany jest chińskim drzewem jedwabnym lub mimozą.
W nocy i w okresach deszczu lub chłodnej pogody listki wyginają się w dół; stąd jego współczesna perska nazwa shabkhosb oznaczająca „śpiący w nocy”.
W Japonii jego nazwy zwyczajowe to nemunoki, nemurinoki i nenenoki, co oznacza „śpiące drzewo”.
Jest powszechnie sadzona jako roślina ozdobna w parkach i ogrodach, uprawiana ze względu na delikatną strukturę liści,
niezwykłe kwiaty i atrakcyjny pokrój. Inne pozytywne cechy to szybkie tempo wzrostu, niskie zapotrzebowanie na wodę i zdolność do rozwoju w pełnym słońcu w gorącym, letnim klimacie.
Roślina nadaje się do formowania na bonsai.