ALBERT CAMUS BIOGRAFIA

Autor: OLIVIER TODD

.

KSIĄŻKA W STANIE: NOWA.

ZDJĘCIE PRZEDSTAWIA PRZEDMIOT AUKCJI.

STRON 854.

WYDAWNICTWO W.A.B.

Format 24x16,5 cm.

.

Biografia Alberta Camusa pióra Oliviera Todda nie należy do gatunku hagiografii wielkich ludzi. To całościowy i niepodmalowany portret wybitnego pisarza i filozofa. Poznajemy jego charakter, czas i miejsca, w których tworzył, napotkanych przez niego ludzi, którzy ukształtowali go jako twórcę lub odmienili jego los. Todd przedstawia ojca głównego bohatera, prowadzi po zaułkach Algieru, gdzie mały Albert grał w piłkę nożną, i jednocześnie szkicuje sylwetki jego intelektualnych mistrzów. Aby pokazać, jak rozwijał się Camus jako pisarz, autor przytacza jego wypracowania szkolne i listy z młodzieńczych lat. Wyjaśnia również rzeczywistość społeczną i polityczną, w jakiej żył, dzięki czemu możemy lepiej zrozumieć jego zainteresowania i poglądy. Dzieło Oliviera Todda jest obszerną i wyczerpującą, a przy tym żywą kroniką życia wybitnego egzystencjalisty i jego czasów.

Książka Todda [...] jest wartka i szczegółowa. Autor wspaniale ukazał sens dzieł Camusa w świetle jego życia.

The New York Times

Trudno sobie wyobrazić, by kiedykolwiek powstało bardziej szczegółowe studium osobowości Camusa i relacji pomiędzy jego życiem a twórczością.

The New York Review of Books

Albert Camus (ur. 7 listopada 1913 w Mondovi, zm. 4 stycznia 1960 w Villeblevin) – algierski pisarz, dramaturg, eseista i reżyser teatralny. Większość kariery literackiej spędził we Francji, której nosił obywatelstwo. Czołowy reprezentant egzystencjalizmu w literaturze. Uważany za jednego z najwybitniejszych intelektualistów w Europie w II połowie XX wieku. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1957.

Kilka lat później zaczęły się jego pierwsze związki z polityką i dziennikarstwem. Na krótko wstąpił do Partii Komunistycznej, z której został jednak wydalony z powodu zbyt dużej różnicy zdań. Od 1937 do 1940 pracował jako dziennikarz w antykolonialnym dzienniku Alger Républicain.

Mniej więcej w tym samym okresie rozpoczęła się jego przygoda z teatrem. W 1936 wraz z przyjaciółmi założył bowiem „Théâtre du Travail” (Teatr Pracy), którego pierwsze przedstawienie (grano wówczas Czas pogardy André Malraux; później wystawiano tam Ajschylosa, Gorkiego i innych) okazało się wielkim sukcesem. Po jego rozwiązaniu Camus założył kolejny teatr o nazwie „L'Équipe”.

W 1957 otrzymał literacką Nagrodę Nobla za „ogromny wkład w literaturę, ukazującą znaczenie ludzkiego sumienia”. We Francji, gdzie Camus zyskał ogromną popularność, pisarz był pod koniec życia stale atakowany – za brak reakcji na wojnę w ojczystej Algierii, za brak zaangażowania lewicowego, za niemoralność jego książek. Trzy lata po otrzymaniu Nagrody Nobla Camus – w wieku 46 lat – zginął w wypadku samochodowym, gdy wracał do Paryża wraz z przyjacielem i wydawcą Gallimardem. W torbie miał niedokończony szkic powieści Pierwszy człowiek. Całą twórczość Camusa można dzielić według wielu kryteriów, z których najbardziej chyba znane są dwa tryptyki: Mit Syzyfa, do którego zaliczają się Mit Syzyfa, Obcy i Kaligula, oraz Mit Prometeusza: Człowiek zbuntowany, Dżuma, Nieporozumienie. Dużo oczywistszym podziałem jest rozróżnienie na gatunki literackie. Mamy więc w jego spuściźnie powieści (Obcy, Dżuma, Upadek, Pierwszy człowiek), dramaty (Kaligula, Stan oblężenia, Nieporozumienie, Sprawiedliwi), eseje (Mit Syzyfa, Prawa i lewa strona, Człowiek zbuntowany) czy w końcu zbiory opowiadań (Wygnanie i królestwo, Lato).

.

ZAPRASZAM DO ZAKUPU.

WYBIERAJĄC PRZESYŁKĘ PACZKOMATY 24/7 LUB KURIERSKĄ, KUPUJĄC DO 10-ciu SZTUK KSIĄŻEK, KUPUJĄCY PŁACI TYLKO RAZ, CENĘ PODSTAWOWĄ (w przypadku Paczek 24 i 48 do 5-ciu sztuk)