Aleksander Grzybek ur. w Białymstoku, gdzie mieszka i pracuje. Uprawia rysunek i malarstwo. W 1979 roku ukończył Instytut Wychowania Artystycznego w Lublinie. W latach 1975 -1981 wystawiał z Grupą A.S., której był współzałożycielem (1975). Współpracował przy organizacji Lubelskich Spotkań Plastycznych (do dzisiaj istnieją realizacje na osiedlu Lubelskiej Spółdzielni Mieszkaniowej). Na swoim koncie ma 13 wystaw indywidualnych ( m.in. wystawy rysunku i malarstwa w Łomży w latach: 1982, 1983 i 2004 ) oraz udział w ponad 30 wystawach zbiorowych, plenerach i konkursach plastycznych. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Podlaskiego w Białymstoku, Galerii “Arsenał” w Białymstoku,Społecznego Stowarzyszenia Prasoznawczego “Stopka” w Łomży oraz w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą. Głównym tematem jego twórczości jest człowiek. Postać ludzka zostaje sprowadzona do znaku graficznego i zmultiplikowana. Konfiguracje sylwetek obrazujące duchowe i emocjonalne strony ludzkiej psychiki układają się w różne formy kompozycyjne. Artysta maluje na płótnie oraz na starych deskach lub fragmentach belek z opuszczonych domów i stodół, które stają się naturalnym podobraziem zyskując nowe życie.

"Anioły Aleksandra Grzybka są niespotykane bo ludzkie, zmęczone, spracowane. Wcale nie mocarze raczej towarzysze doli i niedoli. Mają utrącone skrzydła, z wielu spełzła farba. Odbiegają od tradycyjnych anielskich wizerunków. Anioły Grzybka wycięte są wprost ze starej deski o wyraźnej fakturze, nieproporcjonalne, podniszczone. I właśnie w owym niecyzelowaniu anielskiej postaci, wrażeniu niedoskonałości, spełzłej farbie leży siła wyrazu tych prac. Aniołom zmarszczki układają słoje z drewna, usta mają czasem wygięte w podkówkę, a czasem miny przekorne. Niektórym skrzydła opadły, u innych skrzydła coś nadgryzło. Wydłużone chude sylwetki, spod sukienki wystające chude stopy, twarze okolone pobladłą aureolą. To anioły, którym życie dało w kość. Ale którym można zaufać, zaprzyjaźnić się z nimi, pogawędzić. Warto mieć takiego nad łóżkiem."