Książka została podzielona na 2 tomy. W pierwszym tomie są cztery części „Świt”, „Dzień”, „Noc”, „Jutrzenka”. W części I przedstawiona jest historia osadnictwa Żydów na Ziemi Kutnowskiej, które rozpoczęło się w XVI wieku. Liczba ludności żydowskiej zwiększała się systematycznie, co doprowadziło do powstania samodzielnego kahału, który przez cały wiek XVI rósł w siłę i nabierał coraz większego znaczenia. Upadek gospodarczy Polski w XVII wieku, będący wynikiem ogólnego kryzysu i zniszczeń związanych z wojnami oraz falą pogromów żydowskich w okolicznych miastach (Łęczyca, Gąbin), nie spowodował unicestwienia kahału kutnowskiego, który w XVII stuleciu zaliczał się do najliczniejszych na tym obszarze Rzeczpospolitej. Według spisu z roku 1796 liczba ludności kahału kutnowskiego wynosiła około 1500 osób, których głównym zajęciem było rzemiosło i handel.
W części II zatytułowanej „Dzień” autorzy artykułów umieszczonych w książce przedstawili codzienne życie społeczności żydowskiej.