Opis
- olej, płótno / 48,3 x 63,8 cm
- 66 x 81,5 cm, wymiary z ramą
- POCHODZENIE:
- twórca
- spadkobierca spuścizny Stanisława Kamockiego
- sygnatura l.d.: ‘St Kamocki’
- numer inwentarzowy: UK/sc/30/1/2021/1
- estymacja: 20 000 – 30 000 zł
Stanisław Kamocki, malarz i grafik, czołowy reprezentant nurtu malarstwa pejzażowego w okresie Młodej Polski oraz w latach 20. i 30. XX.
Urodzony w 1875 w Warszawie, zmarł w 1944 w Zakopanem. Studia artystyczne odbył w latach 1891-1900 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Leona Wyczółkowskiego, Jacka Malczewskiego i Jana Stanisławskiego. Naukę uzupełnił w Paryżu w okresie 1901-1902.
W latach 1904/1905, 1911 i 1924 odbył podróże artystyczne do Włoch, Niemiec i Szwajcarii. W czasie I wojny światowej służył w szeregach I
Brygady Legionów Polskich. Od 1919 r. kierował katedrą pejzażu w macierzystej akademii, a w 1937 r. został tam mianowany profesorem
zwyczajnym.
Sztuki pejzażowej nauczał ponadto w Zakopanem, gdzie na Harendzie prowadził kursy malarstwa. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. Wstąpił też do stowarzyszeń Polska Sztuka Stosowana, Sztuka Podhalańska i Sztuka Rodzima. Należał do Vereinigung Bildender
Künstler Österreichs-Wiener Secession. Regularnie uczestniczył w krajowych i zagranicznych wystawach „Sztuki”, m.in. w Wiedniu (1908),
Wenecji (1910) i Berlinie (1913). Swoje prace prezentował na zbiorowych ekspozycjach polskiej sztuki w Brukseli (1938), Pittsburgu (1935) i
Nowym Jorku (1939). Indywidualne wystawy malarstwa artysty odbyły się w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych (1917)
i krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych (1920, 1935). Kamocki uznawany jest za jednego z najwybitniejszych kontynuatorów
symbolistycznej formuły malarstwa pejzażowego stworzonej przez Stanisławskiego. W swych obrazach utrwalał widoki Wołynia, Podola, Spisza, Orawy, okolic Krakowa i Zakopanego. Zajmował się także grafiką artystyczną i użytkową, projektował plakaty i meble