Głowy Wawelskie 4 sztuki widoczna na zdjęciach.
Wykonanie rama drewno produkcja zakopiańskie zakłady wzorcowe Cepelia.
Dekoracja na ścianę, ręcznie wykonane głowy znanych osobowości w drewnianych ramkach. Data produkcji około lata 70.
Wymiary około 13 na 14 cm
Stan dobry niektóre głowy wymagają niewielkiej poprawy mocowania które jest na skręcanych miedzianych drucikach. Posiadają pewne znamiona czasu widoczne na zdjęciach.
o reprodukcjach rzezb:
Głowy wawelskie – rzeźby głów zdobiące strop sali Poselskiej na Zamku Królewskim na Wawelu w Krakowie.
Rzeźby powstały w warsztacie Sebastiana Tauerbacha i Hansa Snycerza ok. 1540. W kasetonowym suficie sali znajdowały się pierwotnie 194 głowy, do dziś przetrwało ich 30. Ozdobiony głowami strop dotrwał, choć w nie najlepszym stanie, do końca I Rzeczypospolitej. Najprawdopodobniej między 1804 a 1807 został zniszczony w trakcie adaptacji pomieszczeń zamkowych na austriackie koszary. 30 ocalonych głów zabrała do Domku Gotyckiego w Puławach księżna Izabela Czartoryska. W 1869 24 z nich zostało wywiezionych do Moskwy w związku z konfiskatą części majątku należącego do Czartoryskich. 6 dalszych w niewiadomym czasie stało się własnością Bolesława Podczaszyńskiego, a po jego śmierci prof. Stanisława Tarnowskiego, rektora UJ. W 1921 wdowa po profesorze Róża Tarnowska przekazała je Wawelowi. Po zawarciu pokoju ryskiego do Polski powróciły również pozostałe głowy. W 1927 cała ocalona trzydziestka została umieszczona w kasetonach stropu sali Poselskiej, zrekonstruowanego według projektu Adolfa Szyszko-Bohusza. Wymowa stropu jest alegoryczna, głowy przedstawiają osoby różnych stanów np. królów, żołnierzy, dworzan. Ostatnio poddano je konserwacji w 1992.
W latach 1925-1927 Xawery Dunikowski wykonał cykl 12 "głów wawelskich", m.in. Adama Mickiewicza, Anny Jagiellonki, Henryka Walezego, które nigdy nie znalazły się w stropie sali Poselskiej, niemniej jednak do dziś stanowią własność Zamku Wawelskiego.