Gospodarstwo rolne "Czarnela"

Działamy od 8.00 do 22.00 6 dni w tygodniu ( oprócz niedzieli )

Gospodarstwo rolne "Czarnela"

Gospodarstwo "Czarnela" koło Św. Katarzyny.

www.Czarnela.ovh

Uprawa bez oprysków, bez nawozów.

Bylina Podagrycznik jest mrozoodporny, zimuje w glebie.

Po zakupie otrzymujesz 3 - Sadzonki Podagrycznika zwyczajnego

Na zdjęciu 3 sztuki sadzonek ( sprzedajemy bez kapelusza ).

Podagrycznik jest bardzo ekspansywny i żywotny. Wystarczy mały korzonek rozłogowy aby wyrósł - jest zatem trudny do unicestwienia.

Na małych działkach i ogródkach najbezpieczniej jest trzymać, go w "izolatce" szczelna obramówka na 30 cm wgłąb oraz niedopuszczanie do "sypania nasion"

Podagrycznik ma właściwości prozdrowotne i z tego powodu warto mieć go przy sobie - szczególnie wiosną jest jedną z pierwszych witaminowych nowalijek.

W Galerii Trietiakowskiej w Moskwie i Muzeum Rosyjskim w Petersburgu eksponowane są dwa obrazy zdumiewającego rosyjskiego malarza „króla lasu” – Iwana Iwanowicza Szyszkina. Jest to „Kącik zarośniętego ogrodu. Podagrycznik*” (ros.- „Сныть-трава”) i „Podagrycznik (ros.-„Сныть-трава”) Pargolowo, Szkic”. Radzimy czytelnikom zatrzymać się w pobliżu tych obrazów. Wyda się, jakby śnieżnobiała chmura zstąpiła na ziemię. Bujnie, niepohamowanie, wesoło kwitnie podagrycznik.

+/ – Podagrycznik pospolity (łac. – Aegopodium podagraria L.; ros. – Сныть обыкнове́нная) – wieloletnie zioło z rodziny selerowatych. W Polsce jest rośliną bardzo pospolitą.

Najprawdopodobniej słowo rosyjskie”cныть” pochodzi od słowa „снедь” – „smaczne jedzenie”,”jedzenie”. Wśród siedmiu gatunków najczęstszym jest „cныть обыкнове́нная” – pol. „podagrycznik pospolity”, którego nazwa gatunkowa mówi o zastosowaniu leczniczym przy leczeniu podagry (dny) i reumatyzmu. Kwitnie pod koniec czerwca – lipca, owocuje w sierpniu. Zgodnie z wysoką zawartością witamin, pierwiastków śladowych i innych składników odżywczych, można uznać to zioło za najbardziej przydatną roślinę spożywczą, dziko rosnącą na ziemi.

Żeby tylko dożyć, aż będzie podagrycznik!

W dawnych czasach, wyskrobując z zasieków resztki zboża kobiety powtarzały jak modlitwę: „Żeby tylko dożyć, aż będzie podagrycznik!” (ros. – „Дожить бы до сныти”).A my przeklinamy to zioło, które zapełnia nasze ogrody i sady. Za co było ono tak lubiane? A chociażby za to, że z jego młodych soczystych liści, ogonków i pędów, po długiej zimie można było ugotować smaczną zupę. Podagrycznik był kiszony i solony na zapas, był suszony i dodawany jako przyprawa do dań. Współcześni kucharze, aby nadać potrawom pikantny smak i aromat, dodają tę roślinę do przekąsek, a duszona i marynowana podawana jest jako dodatek do dań mięsnych i rybnych.

Jest mało prawdopodobne, aby nasi przodkowie wiedzieli o dobroczynnych właściwościach podagrycznika, ale przed wiosenną awitaminozą i szkorbutem ratowano się z jego pomocą.

Obecnie wiadomo, że spożywcze i lecznicze właściwości tej rośliny, z jakiegoś powodu zaliczonej do klasy chwastów, uwarunkowane są zawartością w niej białek, choliny, węglowodanów, witaminy C, betasitosteroli, kwasu kawowego  chlorogenowego, olejku eterycznego, soli potasu, magnezu, żelaza, miedzi, manganu, boru i tytanu, enzymów i fitoncydów, całego szeregu flawonoidów wzmacniających ściany naczyń krwionośnych.

Podagrycznik pospolity używany jest w medycynie ludowej i kulinarii, ta sama wieloletnia bylina z rodziny selerowatych, która agresywnie zajmuje tereny na działkach, w ogrodach, wypełnia rolnicze uprawy, rozrastając się przez pełzające kłącza.

Liście podagrycznika są zielone, z długimi ogonkami o dużych, podłużnych jajowatych, spiczastych listkach. W czerwcu-lipcu roślina wypuszcza strzałkę kwiatową o wysokości do 100 cm. Małe białe kwiaty zebrane się w złożone parasole. Podagrycznik lubi słońce, w zacienionych miejscach może nie kwitnąć przez szereg lat.

Jako środek przeciwzapalny, ogólnie wzmacniający, zmiękczający skórę, moczopędny, gojący rany, przeciwbólowy, przeciwgorączkowy i przeciwalergiczny tradycyjnie wykorzystuje się liście świeże lub suche. Przy reumatyzmie, zapaleniu stawów, podagrze (dnie moczanowej), chorobach układu pokarmowego, chorobach nerek, pęcherza moczowego i dróg oddechowych, przy szkorbucie i braku witaminy C, lekarze – homeopaci zalecają wodny napar z liści tej rośliny.

W celach leczniczych używa się korzeń, liście, ziele i sok podagrycznika. W tym celu nadziemną część rośliny zbiera się w okresie kwitnienia (czerwiec-lipiec), a korzenie – późną jesienią. Zapas ziół najlepiej robić na swojej działce, na leśnej polanie. Suszy się leczniczy surowiec w cieniu, zawieszając na sznurkach luźno nanizane liście. Przy suszeniu liści w pomieszczeniu niezbędny jest stały dopływ świeżego powietrza. Prawidłowo wysuszone liście pakuje się do papierowych torebek, przechowuje się w suchym chłodnym miejscu przez okres do 2 lat.

W praktyce ludowej używa się świeżych liści. Na przykład na odleżyny, rany, skaleczenia i stany zapalne skóry nakłada się opatrunki z gazy z pokruszonymi świeżymi liśćmi. W Abchazji sokiem ze świeżych liści leczy się nawet zapalenia różą (Erysipelas – w wyniku zakażenia paciorkowcami) i skazą wysiękową. Dodawanie podagrycznika do pożywienia zwiększa funkcję oczyszczającą wątroby.

Formy lecznicze

• Napar:  2 łyżki stołowe rozdrobnionego świeżego zioła (lub 1 łyżka suszonego) zalać 1 szklanką wrzącej wody, owinąć ręcznikiem i zostawic  do naciągnięcia, aż ostygnie. Zażywa się 20 minut przed posiłkiem trzy razy dziennie po 1/3 szklanki. Napar poprawia pracę przewodu pokarmowego, eliminuje procesy zapalne w organizmie, ma działanie moczopędne, przeciwbólowe i redukuje cukier. Może być stosowany do nakładania bandaży z gazy (kompresy) na powierzchnie ran.

• Sok:  wyciąć roślinę rano, posiekać, rozdrobnić, przepuścić przez maszynkę do mięsa, wycisnąć sok. Przed użyciem rozcieńczyć przegotowaną wodą, kefirem lub jogurtem 2-3 razy więcej niż objętość soku. W celach leczniczych przez pierwsze siedem dni pić nie więcej niż 2 łyżki stołowe soku, rozcieńczonego w pół szklance płynu. Każdego tygodnia dodawać 1 łyżkę stołową soku.

Całkowita ilość soku nie powinna przekraczać 5 łyżek stołowych dziennie.

• Nalewka z korzeni:  moja babcia leczyła nią bolące stawy. Wczesną wiosną lub jesienią wykopywała korzenie podagrycznika, dokładnie je myła, cięła nożem, szczelnie układała w trzylitrowym słoju i zalewała wódką aż po brzeg. Słój stawiała pod łóżkiem na miesiąc, nastepnie cedziła i każdego dnia na noc nacierała obolałe nogi. Nalewka ta dobrze pomaga na dnę, zapalenie wielostawowe, zapalenie korzeni nerwowych, naciągnięcie ścięgien, lumbago i zapalenie mięśni. Ale jeśli nie ma pod ręką gotowej nalewki, nie martw się, pomogą także okłady z rozdrobnionych świeżych liści.

Podagrycznik okazuje dobrą pomoc przy awitaminozie, niezastąpiony jest w żywieniu dietetycznym.

Znany jest fakt, jak wielki świątobliwy, obecnie kanonizowany  Święty Serafim Sarowski  żywił się podagrycznikiem przez dwa lata (w okresie letnim – świeżym zielem, zimą – suszonym, po uprzednim  namoczeniu), nie jedząc ani okruszyny chleba.

Sałatka warzywna z jajkiem

Do spożycia najlepiej jest używać bardzo młodych liści i pędów, gdy są one jeszcze żółtawozielone i jakby „przezroczyste”. Przed użyciem w surowej postaci liście podagrycznika należy pogotować przez 1-2 minuty. Roślinę można dodawać do dowolnych przekąsek, pierwszych i drugich dań. Nie tylko nie zepsuje ich, ale wzbogaci witaminami, mikroelementami i innymi użytecznymi biologicznie aktywnymi substancjami, nada pikantnego smaku.

Sałatka z podagrycznika:  na 150 g podagrycznika dodać 25 g chrzanu, 20 g kwaśnej śmietany lub 30-40 g kefiru. Młode liście podagrycznika zagotować w wodzie przez 1-2 minuty, posiekać nożem, dodać utarty chrzan, sól, wymieszać i doprawić kwaśną śmietaną lub kefirem.

Zupa podobna do kapuśniaku (ros. – щи) : na 1 litr bulionu (rosołu) mięsnego dodać jedna małą marchewkę, jeden ziemniak, cebulę, 1 jajko, 5-6 liści podagrycznika, szczaw i pokrzywę, śmietanę do smaku. Ziemniaka i marchewkę posiekać i gotować do miękkości w osolonym bulionie. Ziele podagrycznika i pokrzywę sparzyć wrzącą wodą, posiekać, dodać do bulionu, a następnie włożyć do niego posiekany szczaw i usmażoną na oleju drobno posiekaną cebulę. Gotować przez 2-3 minuty, a następnie zdjąć z ognia. Wlać ubite jajko, rozlać do talerzy i doprawić kwaśną śmietaną.

Zupa ziemniaczana:  na 1 litr ugotowanej zupy ziemniaczanej dodać 100 g zieleni podagrycznika, śmietanę do smaku. Do gotowej zupy dodać drobno posiekanego podagrycznika, gotować 5-6 minut, rozlać do talerzy i doprawić kwaśną śmietaną.

Zupa z płatkami owsianymi:  na 1 litr wody dodać 200 g płatków owsianych, 100 g podagrycznika, sól i pieprz do smaku, 1 łyżeczkę od herbaty masła śmietankowego. Płatki zalać wodą, posolić i gotować, aż będą w połowie gotowe. Dodać posiekane liście podagrycznika i gotować, aż się ugotują.

Doprawić pieprzem i masłem.

Duszone mięso z podagrycznikiem:  na 100 g wołowiny dodać 25 g szczawiu, 100 g podagrycznika, 10 g cebuli, olej roślinny, mąkę pszenną, liść laurowy, sól i pieprz do smaku. Mięso pokroić w kostki, doprawić solą i pieprzem, obtoczyć w mące i smażyć razem z posiekaną cebulą w oleju roślinnym. Włożyć do rondla i dusić na wolnym ogniu przez 1 godzinę. Na 15 minut przed zakończeniem dodać posiekane liście podagrycznika, szczaw, pieprz i liść laurowy.

Kawior z podagrycznika:  na 500 g podagrycznika dodać 2 łyżki stołowe soli. Podagrycznik dokładnie opłukać, osuszyć na ręczniku, drobno posiekać, posypać solą, dokładnie wymieszać i szczelnie wypełnić sterylny słoik tak, aby wystapił sok, zamknąć pokrywką i przechowywać w lodówce. Służy do zaprawiania zup i dań mięsnych w okresie zimowym.

Przyprawa z kminkiem:  na 100 g suchych liści podagrycznika dodać 100 g suchych nasion kminku. Wszystko dokładnie rozdrobnić, wymieszać. Przechowywać w chłodnym ciemnym miejscu w szklanym słoju. Służy do doprawiania potraw. Tak samo można przygotować przyprawę dla drugich dań z równej ilości suszonego podagrycznika i jagód jałowca.

Autor: Nadieżda Stogowa, zielarka. Obwód Kaługa

Вестник „ЗДОРОВЫЙ ОБРАЗ ЖИЗНИ” („ЗОЖ”) №12 / 2005  Зеленая аптека. Сныть обыкновенная. «Вкусная еда» и целебная травка, хотя и обыкновенный сорняк.

(Gazeta ZОŻ №12 / 2005 (skrót od „Zdrowy tryb życia”. Zielona apteka. Podagrycznik pospolity. „Smaczne jedzenie” i ziółko lecznicze, chociaż pospolity chwast)

Jeszcze kilka przepisów z wykorzystaniem podagrycznika z gazety „ЗОЖ„:

• Przy dnie, chorobach reumatycznych, w celu usunięcia z organizmu radionuklidów (izotopów radioaktywnych, promieniotwórczych) pomoże nastepujący napar: 3 łyżeczki od herbaty rozdrobnionego zioła zalać i naparzać w 400 ml wrzącej wody. Przecedzić i pić po 1/2 szklanki 4 razy dziennie przed posiłkami.

• Przy obrzękach pod oczami – zerwać garść podagrycznika, 15 liści babki, wszystko pociąć i gotować w 1,5 litrze wody przez 10 minut. Zaparzać przez 1 godzinę, następnie przelać do butelek i przechowywać w lodówce. Pić po 2-3 szklanki dziennie zamiast herbaty.

• Do szybkiego zrastania się złamań kości zaleca się codziennie spożywać świeże ziele podagrycznika do sałatek, ponieważ jest on doskonałym dostawcą żelaza i witaminy C. Gotować podagrycznik przez 2-3 minuty, zlać wodę, umieścić pozostałą masę na patelni z olejem i uprzednio pociętą cebulą, obsmażyć, posypać serem.

• Opryszczka z przeziębienia, przejawiająca się w postaci bąbli, przestanie niepokoić, jeśli zje się każdego dnia kilka liści podagrycznika, po uprzednim dokładnym ich umyciu.

Przepisy kulinarne:

• Aby przygotować zapas podagrycznika na zimę, należy go opłukać, drobno posiekać, przesypać solą i przetrzeć, aż pojawi się sok. Ubić szczelnie w słoiku, pasteryzować przez 20 minut, a następnie dokręcić pokrywkę. Dodawać po kilka łyżek do pierwszego i drugiego dania.

• Przyprawę do barszczu przygotowuje się w następujący sposób. Bierze się 500 g podagrycznika, 500 g cebuli, 250 g kopru, 80 - 100 g soli. Wszystko rozdrabniamy, aby wydzielił się sok. Umieszczamy w półlitrowych słoikach i pasteryzujemy przez 25 minut. Zamykamy pokrywką, wstawiamy do lodówki.

Źródło:

Будьте здоровы! Дожить бы до сныти

Za: http://3rm.info/publications/52238-dozhit-by-do-snyti.html

1 sierpnia 2017 r.

Tłumaczył Andrzej Leszczyński

23.11.2017 r.

Sadzenie jesienią a także wiosną.

Wypuszczamy od poniedziałku do środy.

Paczka do 25 kg

Wypuszczamy kurierem za pobraniem 18,00

a po przedpłacie na konto 13,00

Ze względów na pewność dostawy Wypuszczamy tylko kurierem

Przy zamawianiu proszę podać Pełny adres dostawy, numer telefonu dla kuriera oraz adres mail

Wypuszczamy od poniedziałku do środy włącznie - ważne jest aby paczka nie utknęła przez sobotę i niedzielę w magazynach.

Rośliny są w paczkach około godziny 15.00 a następnie zabiera je kurier - przeważnie następnego dnia paczka dociera do odbiorcy.

Jeżeli nie będzie adresata, to kurier może pozostawić paczkę w najbliższym punkcie Akcespoint albo podejmie próbę dostarczenia w dniu następnym.

Działamy - od 8.00 do 22.00 6 dni w tygodniu ( oprócz niedzieli )