XIX Sofa Ludwik Filp drzewo orzechowe.Sofa ma zmieniona tapicerkę jakieś rok temu,dobrze zachowane sprężyny,wypełnienie z końskiego włosia wyprane reszta dołożona z włókna kokosowego.Piękny ciepły kształt i energetyczny kolor,tapicerka z bardzo trawałego materiału.Jako ciekawostkę mogę dodać że sofa ma bardzo przemyślaną koncepcję tapicerki podzieloną na części z której każdą można wymienić nie angażując się w wymianę całego poszycia.Wymiary dł.165 cm,wys.106 cm.Wyprzedaję się z powodu wyjazdu za granicę.Mebel do obejrzenia w Wołominie pod Warszawą,odbiór osobisty albo po uzgodnieniu.Zapraszam na inne moje aukcje.Styl Ludwika Filipa: najważniejsze cechy mebli.Historycy meblarstwa wskazują, że styl Ludwika Filipa we Francji stanowi przedłużenie i rozwinięcie stylu Restauracji (Restauration), czyli tamtejszego odpowiednika Biedermeieru, silnie naznaczonego jednak wpływami tradycji klasycyzmu. Podkreśla się przy tym, że z tamtej estetyki styl Ludwika Filipa bierze czyste, wyraziste linie, ale nie elegancję. Co więcej, w swym oryginalnym, francuskim wydaniu styl Ludwika Filipa zdradza tendencje historyzujące – nawiązuje do sztuki użytkowej epoki rokoka, ale też renesansu, baroku w duchu Ludwika XIII czy nawet gotyku.W Polsce (i w ogóle w Europie Środkowej) styl Ludwika Filipa znamy w nieco bardziej jednorodnej postaci. Meble ludwikowskie kojarzymy przede wszystkim z kabriolowymi, czyli esowato wygiętymi nóżkami – rodem ze stylu Ludwika XV, jednak zdecydowanie masywniejszymi od rokokowych, bo i dźwigającymi ciężki korpus mebla. Właśnie taki rys stylistyczny miały popularne i cenione do dziś tzw. meble simmlerowskie, które reprezentują nasz rodzimy, nadwiślański wariant stylu Ludwika Filipa. We Francji tymczasem i wśród samych tylko nóżek mebli w stylu Ludwika Filipa panowała pewna różnorodność, wypływająca z twórczej fantazji projektantów i stolarzy.Kanapy w stylu Ludwika Filipa są przeważnie dwu- lub trzymiejscowe, ukształtowane analogicznie jak fotele, wraz z którymi tworzyły komplety mebli salonowych koncentrowanych wokół stolika do kawy. We Francji popularne były sofy w całości tapicerowane (bez widocznej ramy i z ukrytymi nóżkami); w Polsce właściwie nie spotyka się innych niż te, w których i siedzisko, i oparcie ma oprawę w postaci drewnianej ramy o fantazyjnie giętej linii i bogatej snycerce.