Zygmunt Waliszewski - portret Anieli Steinsbergowej.
Zygmunt Waliszewski (1897 – 1936). Technika - ołówek na papierze, oryginalny rysunek sygnowany przez autora
„ Z. Waliszewski 1924 Kraków”, wymiary 40 cm x 29 cm w świetle passe – partout.
Cena 22 000,- PLN
Rysunek pochodzi z kolekcji rodzinnej Anieli Steinsbergowej, która była starszą siostrą Doroty Saydenmann (z domu Berlinerblau ) znanej malarki, uczennicy Józefa Pankiewicza, członkini komitetu paryskiego, najbliższej przyjaciółki Hanny Ruckiej Cybisowej i Jana Cybisa.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Zygmunt Waliszewski - portret Anieli Steinsbergowej. (dodatkowe informacje)
W tym przypadku nie tylko autor jest postacią wyjątkową, ale także osoba sportretowana. Aniela Steinsbergowa - kobieta adwokat, obrońca w procesach politycznych. Była pierwszą kobietą adwokatem przyjętą do krakowskiej palestry w 1925 r. oraz żoną znanego przed II Wojną i b. cenionego Krakowskiego adwokata Emila Steinsberga. Rodzoną młodszą siostrą Anieli Steinsbergowej była Dorota Saydenmann ( z domu Berlinerblau ) znana malarka, uczennica Józefa Pankiewicza, członkini komitetu paryskiego, najbliższa przyjaciółka Hanny Ruckiej Cybisowej. Aniela Steinsberg znała osobiście dobrze Zygmunta Waliszewskiego.
Aniela Steinsbergowa - dodatkowe informacje
( ur. w Wiedniu w 1896 – zm. w Warszawie w 1988 r.) polski prawnik, społecznik i tłumacz, adwokat w procesach politycznych w PRL – obrońca Kazimierza Moczarskiego i innych członków AK, działaczka PPS, działacz opozycji w PRL, współzałożyciel Komitetu Obrony Robotników i Komitetu Samoobrony Społecznej KOR.
Aniela Steinsbergowa jako żona znanego krakowskiego adwokata Emila Steinsberga od około roku 1921 mieszkała w Krakowie. W tym samym czasie późniejsza znana polska malarka, młodsza Siostra Anieli Dorota Berlinerblau (po mężu Seydenmann) studiowała malarstwo w Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Wojciecha Weissa, Józefa Pankiewicza i Felicjana Szczęsnego Kowarskiego i nie tylko studiowała razem i przyjaźniła się Zygmuntem Waliszewskim, ale wraz z nim wyjechała do Paryża i przyłączyła się w 1925 r. do Komitetu Paryskiego tj. do grupy polskich malarzy działających w stolicy Francji pod patronatem J. Pankiewicza i ówczesnego rektora ASP w Krakowie A. Szyszko-Bohusza. W skład Komitetu Paryskiego wchodzili między innymi Jan Cybis i jego żona Hanna Rudzka-Cybisowa, z którymi Dorota Seydenmann oraz Aniela Steinsbergowa były bardzo blisko zaprzyjaźnione.
Z Encyklopedii Solidarności cyt. „ Aniela Steinsbergowa, ur. 27 VI 1896 w Wiedniu, zm. 22 XII 1988 w Warszawie. Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Prawa (1920 r.).
1930-1939 adwokat, obrońca w sprawach politycznych; członek PPS, 1939-1945 w PPS-WRN i Radzie Pomocy Żydom Żegota. 1946-1948 w PPS, 1948-1955 w PZPR. 1955-1962 w Klubie Krzywego Koła. 1954-1968 adwokat, także w sprawach rehabilitacyjnych żołnierzy AK, m.in. w 1955 z mec. Władysławem Winawerem reprezentowała Kazimierza Moczarskiego; obrońca w sprawach politycznych, m.in. w 1959 Hanny Rewskiej, oskarżonej o rozpowszechnianie paryskiej „Kultury”, w 1962 Hanny Rudzińskiej oskarżonej o tłumaczenie książki na prośbę J. Giedroycia; w 1964 Januarego Grzędzińskiego, w 1965 Jana Nepomucena Millera, oskarżonych o pisanie artykułów do pism emigracyjnych; w 1965 Jacka Kuronia i Karola Modzelewskiego, postawionych w stan oskarżenia za napisanie „Listu otwartego do członków POP PZPR i do członków uczelnianej organizacji ZMS przy Uniwersytecie Warszawskim”. W 1968 pozbawiona prawa wykonywania zawodu; na rencie. W XII 1975 sygnatariuszka Listu 59 do Sejmu PRL przeciwko planowanym zmianom w Konstytucji, w I 1976 Listu 14 przeciw konstytucyjnemu zapisowi o nierozerwalności sojuszu z ZSRS, w VI 1976 oświadczenia 14 intelektualistów wyrażającego solidarność z protestującymi robotnikami Radomia i Ursusa. 23 IX 1976 współzałożycielka KOR, obserwatorka jednego z procesów radomskich po wydarzeniach Czerwca 1976. W V 1977 współautorka (z Antonim Pajdakiem, Ludwikiem Cohnem i Andrzejem Szczypiorskim) wystąpienia do przewodniczącego Międzynarodówki Socjalistycznej Willy’ego Brandta w obronie aresztowanych działaczy i współpracowników KOR; 1977-1980 odpowiedzialna za sprawy prawne w niezależnym piśmie KOR/KSS KOR „Komunikat” i porady w Biurze Interwencyjnym KOR, następnie KSS KOR; od V 1977 w komisji redakcyjnej KOR, nast. powołanej do redagowania dokumentów KOR, 18 IX 1977 sygnatariuszka Deklaracji Ruchu Demokratycznego. W 1978 współautorka (z Adamem Szczypiorskim) Listu do Rady Państwa z protestem przeciwko napadom bojówek SB na uczestników wykładów TKN. W 1980 współtwórczyni (z L. Cohnem, Zbigniewem Romaszewskim i Edwardem Lipińskim) Komisji Helsińskiej KSS KOR, współautorka dokumentu Raport Madrycki. O przestrzeganiu praw człowieka i obywatela w Polsce, inicjatorka wystąpienia o zbadanie przez Sejm PRL nadużyć popełnianych przez aparat władzy.
W XI 1980 członek KOWzP przy KKP „S”, następnie KK.
13 X 1983 sygnatariuszka protestu (m.in. z Jerzym Ficowskim, ks. Zbigniewem Kamińskim, Janem Kielanowskim, E. Lipińskim, Haliną Mikołajską, A. Pajdakiem, Józefem Rybickim, ks. Janem Zieją) przeciwko postawieniu zarzutów karnych członkom b. KSS KOR: J. Kuroniowi, Adamowi Michnikowi, Z. Romaszewskiemu i Henrykowi Wujcowi; 12 II 1984 podpisała Oświadczenie sygnowane przez działaczy b. KSS KOR (m.in. Konrada Bielińskiego, Jana Józefa Lipskiego, Jana Lityńskiego), członków RKW Mazowsze (Zbigniewa Bujaka, Zbigniewa Janasa, Wiktora Kulerskiego) oraz czechosłowackiej Karty ’77 (m.in. Václava Bendę, Václava Havla, Annę Šabatovą) o uwolnienie więźniów politycznych. W IV 1984 uczestniczka mediacji pomiędzy rządem, Episkopatem a uwięzioną „jedenastką”: 4 działaczami b. KSS KOR i 7 członkami KK. W 1988 w odrodzonej PPS (założonej m.in. przez J.J. Lipskiego), honorowa przewodnicząca warszawskiego Okręgowego Komitetu Robotniczego.
Tłumaczka Claude’a Levi-Straussa Smutku tropików i Totemizmu, redaktor pism Stefanii Sempołowskiej, autorka wspomnień Widziane z ławy obrończej (Instytut Literacki, Paryż 1977). Odznaczona pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006). Do 26 VI 1987 rozpracowywana przez Wydz. II Dep. III MSW w ramach SOR krypt. Anita.”
Załączam zdjęcie Kolorystów zrobionych we Francji - Zygmunt Waliszewski ze znajomymi. Autor fot. nieznany, 1934, wł. MHK
W centrum na pierwszym planie Zygmunt Waliszewski (na wózku inwalidzkim), za nim, po lewej, wsparta o wózek siostra Anieli Steinsbergowej - Dorota Berlinerblau (Seydenmann). Z prawej zwrócona lekko w lewo w stronę męża stoi Wanda Waliszewska.