Wielojęzyczny słownik terminów anatomicznych
Wydawca: Uniw. Przyrodniczy we Wrocławiu
Parametry:
Autor: Volodymyr Kostiuk, Edyta Pasicka, Mikhail Shchipakin, Alexander Usovich, Valeriu Enciu
ISBN: 978-83-7717-297-1
Wydanie: 1
Rok wydania: 2018
Format: 210 x 297
Liczba stron: 710
Oprawa: miękka
Opis książki:
Prezentowany słownik zawiera podstawową terminologię anatomiczną, zgodną z międzynarodową nomenklaturą anatomiczno-weterynaryjną, a odpowiednie wydania państwowe oraz wykorzystaną literaturę dodatkową przedstawiono na końcu. Wszystkie hasła ułożono według kolejności alfabetycznej języka polskiego. Wykaz terminów w innych językach przedstawiono na końcu słownika. Terminy, które w słowniku wyrażone zostały dwoma słowami, przedstawiono w taki sposób, że pierwsze słowo jest kluczowe, a pozostałe są uszczegółowiające lub wyjaśniające. Jeżeli tych ostatnich jest kilka, to przedstawione zostały rosnąco względem uszczegółowiania terminu podstawowego. Na przykład, w haśle „tętnica okalająca biodro głęboka (będącym dosłownym tłumaczeniem łacińskiego wyrazu arteria circumflexa ilium profunda) człon „tętnica jest słowem podstawowym, a dalej jest uszczegółowienie „okalająca - jest to duże uogólnienie, gdyż okalających tętnic jest kilka, „biodro - doprecyzowuje, dokładniej określając topografię lub zastosowanie terminu; następnie „głęboka personalizuje pojęcie, oddzielając je od innej tętnicy nazywanej „tętnicą okalającą biodro powierzchowną. Taki zapis w słownikach terminów składających się z kilku wyrazów ułatwia ich znalezienie i jest zgodny z naukowoinformacyjnym rodzajem pisemnej formy stylu naukowego. Natomiast zazwyczaj w języku potocznym termin stosowany jest z inną kolejnością słów. Na przykład w języku ukraińskim mówi się: rm46oKa orvmaiotia Kny6osa apTepiR, a w przypadku j. polskiego - „tętnica okalająca biodro głęboka. Wariant potoczny jest bardziej oczywisty według kolejności użytych wyrazów, bardziej melodyjny, lakoniczny, który łatwiej się odbiera i zapamiętuje. Odpowiada ustnej formie stylu naukowego. W sytuacji gdy polsko-(ukraiń-sko-, rosyjsko-, białorusko-) języczny wariant zapisania danego terminu nie jest jego dosłownym łacińskim odpowiednikiem, kolejność słów jest zbliżona do potocznego - na przykład, w słowniku termin corpus ,fibulae w wariancie ukraińskim określony jako Tino manorominxoBoi xic-rxH [„trzon strzałkowej kości], a nie lino KiCTKI4 manorominKoBoY [„trzon kości strzałkowej], w związku z tym, iż słowo cielica [„kość] (os) w łacińskiej nazwie terminu nie istnieje). Od pisemnego nazewnictwa odróżnia się potoczna nazwa niektórych mięśni, zwłaszcza tych, w których nazwie ujęto ich działanie lub funkcję mięśnia. Na przykład, łacińskie terminy m. abductor digiti primi (hallucis) lub in.fleyor digitorum brevis, w słowniku określone jako Ni.-a6,ikyxTop naribwi nepmoro (cTorm) [„m. - abduktor palca pierwszego (stopy)] M.-3114Ha, nam,His KopoTm4Vi [„m - zginacz palców krótki], w wariancie potocznym, z uwzględnieniem wyżej wymienionych cech charakterystycznych w formie ustnej stylu naukowego, brzmi jako „abduktor pierwszego palca (stopy) oraz KopurxHii 3114Ha=1 naiimAis [„krótki zginacz palców bez wykorzystania termi-nu m513 [„mięsień], gdyż funkcje zginania, prostowania, abdukcji i inne wykonują wyłącznie mięśnie. W kilku nielicznych wypadkach, kiedy w nazwach nerwów lub naczyń jest termin definiujący określone działanie r BiRBLEwHił Heps [„nerw odprowadzający], 3aTynbHa aprepiA” [„tętnica zamykającal), w ich nazwie obowiązkowo używa się terminu HepB [„nerw], aprepifi [„tętnica] lub Beim [„żyła].
Z przedmowy
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------