|
Dane Kontaktowe: |
506-124-396
Antykwariat Batory ul. Ks. Jerzego Popiełuszki 19/21 01-595 Warszawa |
|
|
|
Wysyłka: |
Zgodnie z cennikiem w zakładce
Uwaga dla osób wybierających koszty wysyłki LIST EKONOMICZNY i LIST PRIORYTETOWY - obie przesyłki są wysyłane na ryzyko KUPUJĄCEGO, ponieważ jako nadawca nie mam możliwości ich kontrolowania i co za tym idzie reklamowania (przesyłka nierejestrowana). Bardzo proszę o rozważne dokonywanie wyboru tych opcji.
Płać mniej - kupuj więcej. Łączna wysyłka obniża koszty zakupu. |
|
|
|
Płatnosci: |
Ten sposób płatności przyśpiesza wysyłkę.
Numer konta podany zostanie w mailu informującym o wygranej aukcji. |
|
|
|
Witamy na naszej aukcji
Dokładna Praktyczna Nauka dla Pasieczników - Julian Lubieniecki
Tom I, II, i III w jednym woluminie (współoprawne)
Razem 954 stron, liczne drzeworyty w tekście.
Lubieniecki Julian (1802-1862), pszczelarz. Ur. we wsi Konty koło Oleska (obwód złoczowski), syn Grzegorza, przypuszczalnie rządcy dóbr Rzewuskich w Olesku, i Katarzyny z Janickich. Szkołę średnią ukończył we Lwowie, a następnie - wg informacji rodziny - studiował na Wydziale Filozoficznym Uniw. Lwow., zapewne w tzw. Instytucie Ekonomicznym. Działalność na polu pszczelarstwa rozpoczął Lubieniecki w r. 1826. Po wyjeździe ze Lwowa gospodarował w majątku prywatnym w okolicy Jass na Wołoszczyźnie, stanowiącym prawdopodobnie własność Olszewskiego, późniejszego szwagra L-ego, a w l. ok. 1844-51 pracował w dobrach łopatyńskich Adama Sariusza Zamoyskiego. Założył wzorową pasiekę w Derewlanach i był rządcą dworu w Łopatynie. Równocześnie od r. 1845 brał udział w pracach Galicyjskiego Tow. Gospodarskiego we Lwowie i wygłaszał na zebraniach odczyty dotyczące pszczelarstwa.
W r. 1851 zrezygnował Lubieniecki z pracy u Zamoyskiego i zakupił niewielkie gospodarstwo w Przemyślanach (obwód brzeżański), gdzie założył własną pasiekę złożoną z 400 uli, w której odbywali praktykę liczni rolnicy. Równocześnie czynił starania o założenie szkoły pszczelarskiej utrzymywanej z funduszów społecznych, a gdy nie przyniosło to rezultatu, po uzyskaniu zezwolenia władz założył w r. 1857 własną szkołę w Przemyślanach. W tym okresie była to jedyna tego typu szkoła zawodowa w Europie, a o jej popularności świadczy fakt, że już w pierwszym roku kształciła 40, a w n. l. ok. 100 uczniów pochodzących z różnych stron Galicji i zaboru rosyjskiego. Byli wśród nich zarówno ziemianie, jak nauczyciele i chłopi. Lubieniecki prowadził wykłady teoretyczne z pszczelarstwa, a przede wszystkim uczył praktycznych metod pracy w pasiece. Nauka w szkole była zasadniczo bezpłatna, a uczniowie pokrywali tylko koszty utrzymania. Szkoła istniała zapewne do r. 1862, ale ostatnie wiadomości o niej pochodzą z r. 1861. Lubieniecki zorganizował również kurs pszczelarski dla uczniów Wyższej Szkoły Rolniczej w Dublanach.
Lubieniecki należał do najwybitniejszych pszczelarzy europejskich połowy XIX w., a czasopismo "Bienen-Zeitung" z r. 1861 wymienia go wśród 30 czołowych współpracowników. Jego działalność pisarska i dydaktyczna wywarła wielki wpływ na stan pszczelarstwa w Galicji i przyczyniła się do odnowy tej dziedziny gospodarstwa wiejskiego. Najważniejszą jego pracą była Dokładna praktyczna nauka dla pasieczników (t. 1-3, Lw. 1859-60), wznawiana trzykrotnie. Położył zasługi dla propagowania w Polsce osiągnięć J. Dzierżonia. Obok artykułów informacyjnych ogłosił obszerny podręcznik Pasieka w ulach Dzierżona (Lw. 1856), tłumaczony na kilka języków. Ule dzierżoniowskie sporządzone własnym kosztem rozsyłał pszczelarzom w Galicji, m. in. taki ul dostarczył szkole rolniczej w Dublanach. Pomimo że ok. r. 1854 propagował hodowlę pszczół włoskich, już po upływie kilku lat (1858), zorientował się, że najcenniejszą dla naszych pasiek jest pszczoła krajowa. W artykułach, które ogłaszał w "Bienen-Zeitung", "Przyjacielu Domowym", "Tygodniku Rolniczo-Przemysłowym" i "Rozprawach C. K. Galicyjskiego Tow. Gospodarskiego", poruszał wszystkie zagadnienia dotyczące pszczelarstwa, występując m. in. o zamianę dziesięciny z pasieki na czynsz w celu zwiększenia ilości pasiek w kraju. Przez wiele lat ponawiał starania o założenie polskiego czasopisma pszczelarskiego, lecz dopiero po jego śmierci, w r. 1875, powstało czasopismo "Bartnik Postępowy", które na cześć Lubienieckiego na karcie tytułowej każdego numeru zamieszczało jego fotografię.
Lubieniecki był członkiem Tow. Rolniczego Krakowskiego i Galicyjskiego Tow. Gospodarskiego, przy którym z jego inicjatywy powstała w r. 1856 sekcja pszczelarska, istniejąca w ramach późniejszego Tow. Gospodarskiego Wschodniej Małopolski do wybuchu drugiej wojny światowej. Za zasługi na polu pszczelarstwa otrzymał srebrny medal od Krakowskiego Tow. Rolniczego
Źródło: http://www.ipsb.nina.gov.pl/index.php/a/julian-lubieniecki
Wydawnictwo Graf_ika
Tom I, II, i III w jednym woluminie (współoprawne)
Razem 954 stron, liczne drzeworyty w tekście.
Okładka: twarda, ekoskóra, złote tłoczenia
Format: 140x235 mm
Liczba stron: 954+22
Szczegóły w galerii poniżej:
|