Ikona Chrystusa Pantokratora
Pantokrator - Wszechwładca, Pan wszystkiego– w ikonografii przedstawienie Jezusa Chrystusa jako władcy i sędziego Wszechświata.
Ikonograficzne przedstawienie Pantokratora rozprzestrzeniło się szeroko poczynając od IV-VI wieku w związku z przenikaniem do sztuki chrześcijańskiej elementów ikonografii późno-antycznej, zwłaszcza cesarskiej. Wówczas przedstawiano całą sylwetkę Chrystusa. W późniejszych czasach zaczęły pojawiać się przedstawienia do pasa, różniące się nieznacznymi szczegółami.
Słowo Pantokrator pojawia się w Nowym Testamencie dziesięć razy: raz w Drugim Liście do Koryntian św. Pawła, „będę wam Ojcem, a wy będziecie moimi synami i córkami - mówi Pan wszechmogący” [2 Kor 6, 18], dziewięć zaś razy w Apokalipsie św. Jana. Napisana zgodnie z teologią tejże ikony.
Ikona ta wykonana jest na desce ze szpongami dębowymi o wymiarach 32 x 24 cm.
Szpongi zabezpieczają przed odkształceniem deski w długim procesie wysychania drewna. Boki i dół deski zabezpieczone lakierobejcą.
Pod malunkiem położonych jest dwanaście warstw zaprawy lewkasu na uprzednio przyklejonym do deski płótnie. Lewkas, jest to grunt klejowo – kredowy stosowany w malarstwie tablicowym oraz w pozłotnictwie. Na ikonę nakłada się go na gorąco, zazwyczaj w około dwunastu warstwach. Jedna warstwa w ciągu jednego dnia. Modlitwa rytuału kieruje wtedy uwagę ikonografa na 12 Apostołów. Każda warstwa poświęcona jest jednemu z nich. Przypomina o ich czynach i w trakcie ich kładzenia, ikonograf prosi w modlitwie o ich wstawiennictwo, podczas powstawania danej ikony. Lewkas wykonany został, według starej receptury na bazie kleju zwierzęcego w tym przypadku na kleju króliczym powiązanym z kredą pozłotniczą.
Ikona ta napisana została techniką tempery na bazie medium, wykonanego z żółtka i dobrej jakości białego wina. Tempera jajowa stanowi dawną technikę malarstwa znaną od starożytności a najbardziej popularną w średniowieczu. Technika ta jest trudniejsza od malarstwa olejnego
Ikona została pozłocona, złotem płatkowym 23 ¾ karata.
Malatura nakładana została nakładana warstwami i zawerniksowana.
Werniks został nałożony po 8 miesiącach, na dobrze wyschniętą malaturę, co wiąże się bezpośrednio z jej trwałością.
Poza deską wykonaną przez stolarza, wszystkie etapy pracy nad ikoną wykonałam samodzielnie nie posiłkując się gotowymi półfabrykatami. Można powiedzieć że została wykonana zgodnie z wszelkimi zasadami pisania ikon starej szkoły, w/g podręcznika spisanego przez Dionizjusza z Furny pod tytułem Hermeneja. Hermeneja kodyfikuje zasady malarstwa religijnego w Kościele wschodnio-chrześcijańskim.
Do zakupionej ikony zostanie dołączony certyfikat jej autentyczności.