Michał Swinarski, złotnik czynny w latach ok. 1837 - 1887
Para neobarokowych srebrnych lichtarzy, Warszawa, 1863
Srebro próby 84 zolotniki, kute, repusowane, cyzelowane.
Sygnowane imienną i warsztatową cechą złotnika oraz cechą probierza Józefa Sosnkowskiego wraz z datownikiem dla 1863 roku, a także znakiem próby srebra i godłem warszawskiej probierni.
Wymiary: 28,70 x 10,70 x 10,70 cm
Waga: 661,00 g
OPIS:
Lichtarze na kolistych, kielichowatych stopach wspartych na niewysokich gładkich cokolikach. Stopy w dolnej partii dekorowane repusowaną kompozycją z kwiatów rumianów i liści akantu. Trzony lichtarzy tralkowe, wydzielone u dołu i od góry kapturkami zdobionymi łezkowatymi puklami. Tralki silnie wybrzuszone, z dekoracją w postaci ceowników i kwiatów róż. Tuleje na świecie wazonowe, gładkie, przykryte profilowanymi kapturkami.
STAN ZACHOWANIA:
Bardzo dobry. Profitki nieoryginalne, bardzo dobrze dopasowane.
LITERATURA:
R. Bobrow, Warszawscy złotnicy, jubilerzy, grawerzy i kupcy wyrobów kruszcowych w XIX wieku, Warszawa 2018, s. 276-277 R. Bobrow, Srebra warszawskie 1851-1939, Część pierwsza, Srebra ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie, Warszawa 1997, s.188-189.
R. Bobrow, Srebra warszawskie 1851-1939, Część druga, Srebra ze zbiorów muzeów polskich kościelnych i prywatnych, Warszawa 1997, s.18-19, Tab. LIX
M. Gradowski, Znaki na srebrze, Znaki miejskie i państwowe używane na terenie Polski w jej obecnych granicach, Warszawa 2010, s. 293-299.
O ZŁOTNIKU:
Pierwsze wzmianki o Michale Swinarskim pochodzą z 1838 roku, kiedy to jako terminator i uczeń szkoły rzemieślniczo-niedzielnej uzyskał nagrodę za wykonaną pracę. W 1853 roku, kiedy ożenił się z Emilią Leuge Makomaską, posiadał już własny warsztat, którego majątek został opisany w przedślubnej umowie. Pracował przy ulicy Trębackiej, tam też mieszkał. W ofercie warsztatu Swinarskiego znajdowały się srebra stołowe, sztućce, a także naczynia kultowe, judaica i sprzęty kościelne. O możliwościach złotnika świadczą realizacje, jak choćby monumentalna monstrancja dla kościoła Wszystkich Świętych w Warszawie.
Swoje wyroby Michał Swinarski początkowo sygnował cechą z zapisem nazwiska, kursywą w prostokącie, od 1871 roku kursywę zastąpiły wersaliki. Znakiem warsztatowym złotnika była postać ptaka przedstawionego w dwóch wersjach – widzianego w boku lub z góry.
Klientom Galerii Dawnych Sreber gwarantujemy kompetencję i najwyższą jakość usług, a także oryginalność oferowanych obiektów.
Wszystkie prezentowane przez nas srebra zostały poddane profesjonalnej konserwacji.
Do każdego zakupu dołączamy certyfikat z pełnym opisem oraz instrukcję czyszczenia zabytkowego srebra.