Para lichtarzy, Warszawa, 1854
Emil Radke, złotnik czynny w latach ok. 1830 - 1868
Srebro próby 84 zołotniki, kute, cyzelowane.
Cechowane znakiem firmy złotniczej, w tej formie stosowanej w latach 60-tych XIX w. a także zatartym, trójsegmentowym znakiem probierni warszawskiej – cecha probierza z datownikiem, znakiem próby srebra i godłem probierni.
Wymiary: 12,80 x 8,80 x 8,90 cm
Waga: 198,00 g
OPIS:
Lichtarze na niewysokich, kwadratowych plintach. Stopy okrągłe, gładkie, wysklepione, przechodzące we wrzecionowate trzony , w dolnej części z talerzykami zdobionymi czterema kwiatami róży, w górnej dekorowane motywem winorośli. Tuleje na świece w formie kulistych, profilowanych wazonów z gładkimi profitkami o szerokich kołnierzach.
Emil Radke pracownię przy ulicy Miodowej nr hip. 496 otworzył w 1830 lub w 1832 roku. Był uważany za jednego z najlepszych ówczesnych złotników w Warszawie, jego wyroby porównywano do prac Macieja Nowakowskiego. Swoje wyroby sygnował znakiem RADKE lub E.RADKE w polu o zaokrąglonych narożach a także znakiem warsztatowym – półksiężycem i trzema gwiazdami w polu owalnym. Emil Radke zaprzestał działalności zawodowej lub tez zmarł w 1868 roku. Działalność firmy kontynuował Gustaw Radke, najprawdopodobniej brat Emila.
STAN ZACHOWANIA:
Na obu lichtarzach na wysokości talerzyków w miejscu łączenia stóp z kwadratowymi cokołami widoczne ślady napraw, wtórnych lutowań. Profitki ze śladami użytkowania.
LITERATURA:
R. Bobrow, Srebra warszawskie 1851-1939, Część pierwsza, Srebra ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie, Warszawa 1997, s. 173-174.
R. Bobrow, Srebra warszawskie 1851-1939, Część druga, Srebra ze zbiorów muzeów polskich kościelnych i prywatnych, Warszawa 1997, s. 50.
M. Gradowski, Znaki na srebrze, Znaki miejskie i państwowe używane na terenie Polski w jej obecnych granicach, Warszawa 2010, s. 290-293.
H. Lileyko, Srebra warszawskie w zbiorach Muzeum Historycznego m.. st. Warszawy, Warszawa 1979, s.42-43, 68-69, 96.