Nity pełne z łbem kulistym
Klasyczny nit ma postać krótkiego pręta, zakończonego z jednej strony występem zwanym łbem, a z drugiej częścią zasklepianą przy nitowaniu (przeciwną do łba) – zakuwką. Nitowanie było dawniej – przed opanowaniem spawania – powszechnie używane przy konstrukcji mostów, statków (np. do budowy Titanica użyto ponad trzy miliony nitów). Proces nitowania polegał na zabiciu gorącego nita młotem tak, by wypełnił on przygotowany wcześniej otwór w dwóch fragmentach poszycia.
- Norma: DIN 660
- Nit: 4x8
- Materiał: Miedź
1 komplet = 1000 szt.
Zdjęcia poglądowe
Wymiary:
- d1 = 4,00 mm
- d2 = 7,00 mm
- d3 min = 3,87 mm
- e max = 2,00 mm
- k = 2,40 mm
- r1 = 3,80 mm
- l = 8,00 mm
Długość trzpienia nitowanego powinna być równa sumie grubości obu łączonych elementów, powiększonej o długość trzpienia, przeznaczoną do uformowania zakuwki.
Otwory do nitów są albo wiercone, albo przebijane na specjalnych tłoczarkach; otwory wiercone mają kształt walcowy, a przebijane stożkowy. Powierzchnie otworów zarówno wierconych, jak i przebijanych wyrównuje się rozwiertakiem-zdzierakiem. Zewnętrzne brzegi otworów nawierca się tak, aby umożliwić tworzenie się szyjek pod łbami nitów.